Loading AI tools
gatunek ptaka z rodziny krukowatych Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wrona jamajska[3] (Corvus jamaicensis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae), endemit Jamajki. Bliski zagrożenia wyginięciem.
| Corvus jamaicensis[1] | |
| J. F. Gmelin, 1788 | |
 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
wrona jamajska |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
 | |
Wrona jamajska jest blisko spokrewniona z dwoma innymi karaibskimi krukowatymi – wroną kubańską Corvus nasicus i wroną antylską Corvus leucognaphalus z Haiti[4]. Nie wyróżnia się podgatunków[4][5].
Stosunkowo nieduży ptak, jak na przedstawiciela rodzaju Corvus – mierzy 35–38 cm długości, waży 335–340 g. Samice są podobne do samców, ale nieznacznie mniejsze[6].
Upierzenie matowo czarne do ciemnobrązowawoszarego. Twarz, czoło i gardło zwykle są ciemniejsze. W przeciwieństwie do najbliższych krewnych, upierzenie się nie lśni, choć ma podobne ciemnoszare pola nagiej skóry tuż za oczami i mniejsze nagie pola u podstawy dzioba. Sam dziób jest łupkowoszary, gruby i całkiem długi, głęboko osadzony. Nosowe pióra szczeciniaste są rzadkie, tak, że nozdrza nie są nimi pokryte. Tęczówka jest też szarobrązowa lub czerwonawobrązowa, co prawdopodobnie zależy od wieku. Nogi i stopy są czarne[6].
Jak sugeruje nazwa gatunkowa, ptaka można spotkać na Jamajce, gdzie zasiedla obszary leśne przemieszane otwartymi przestrzeniami. Wronę widuje się też na górskich pastwiskach, obszarach rolniczych czy w większych ogrodach. Pomimo że jest to głównie ptak wzniesień i lasów górskich, w trakcie pory suchej zwykle zlatuje na niżej położone tereny[6].
Podobnie jak inne leśne krukowate w środowisku naturalnym, w ich podstawowej diecie dominują w znacznej mierze owoce zbierane z drzew w parach lub w małych grupach. Zagląda pod korę i przeczesuje ściółkę leśną w poszukiwaniu małych bezkręgowców. Podobnie jak inne krukowate, wrona jamajska napada też na gniazda i porywa jaja oraz pisklęta[6].
Sezon lęgowy ma miejsce od kwietnia do czerwca. Gniazdo tej wrony jest zwykle wznoszone na wysokim drzewie, zbudowane z gałązek i innego materiału roślinnego, choć ptaki wykorzystują również dziuple w drzewach. Samica składa trzy blade jaja z ciemnym plamkowaniem. Zachowania godowe są nadal słabo poznane, choć przypuszcza się, że gniazduje samotnie[6].
Wydaje odgłosy, które podobnie jak u dwóch najbliższych krewnych są bardzo specyficzne i zawierają różne trajkoczące i bulgoczące dźwięki (stąd powszechnym określeniem tego ptaka w lokalnej gwarze jest Jabbering Crow – wrona trajkocząca[7]). Potrafi też krakać, jak inni przedstawiciele tej rodziny, kraa-kraa, głos ten prawdopodobnie najczęściej używany jest jako zawołanie terytorialne w sezonie lęgowym[6].
IUCN od 2020 roku uznaje wronę jamajską za gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened) ze względu na nieduży zasięg i umiarkowanie małą populację; wcześniej, od 1988 roku klasyfikowano ją jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). W 2015 roku wstępnie szacowano liczebność populacji na 2900 osobników, co odpowiada 1900 osobnikom dorosłym; w 1996 roku ptak ten opisywany był jako dość pospolity. Trend liczebności populacji oceniany jest jako wzrostowy. Do potencjalnych zagrożeń dla gatunku należą wylesianie, patogeny, drapieżnictwo gniazd i polowania, jednak żadne z nich nie wydaje się mieć znaczącego wpływu na wielkość populacji[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
