Województwo opolskie (1950–1975)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Województwo opolskie – województwo utworzone w 1950 roku na mocy ustawy z dnia 28 czerwca 1950 roku[1], w wyniku podziału województwa śląskiego na województwo katowickie i opolskie. Do województwa opolskiego dołączono powiat brzeski i powiat namysłowski z województwa wrocławskiego. Nowe województwo, liczące 9506 km², było najmniejszym w ówczesnej Polsce i w dużej części obejmowało tereny niemieckiej rejencji opolskiej. Według danych z 1950 ponad 50% ówczesnych mieszkańców stanowili autochtoni, około 25% mieszkańców województwa stanowili Kresowianie[2][3]. W 1965 roku teren ten zamieszkiwało 1 mln osób[4]. W 1975 roku w wyniku reformy administracyjnej[5] utworzono województwo opolskie (mniejsze): powiat raciborski przyłączono do województwa katowickiego, a niemal cały powiat oleski do nowo utworzonego województwa częstochowskiego (2 z 8 jednostek pozostały w województwie opolskim).
Ten artykuł dotyczy województwa istniejącego w latach 1950–1975. Zobacz też: inne województwa o tej nazwie. |
| |||||
1950–1975 | |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Siedziba wojewody i sejmiku | |||||
Powierzchnia |
9554 km² | ||||
Populacja (31 XII 1974) • liczba ludności |
| ||||
• gęstość |
115 os./km² | ||||
Podział administracyjny | |||||
| |||||
Położenie na mapie Polski |