Województwo gnieźnieńskie
województwo Korony Królestwa Polskiego utworzone w 1768 / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Województwo gnieźnieńskie (łac. Palatinatus Gnesnensis) – województwo Korony Królestwa Polskiego utworzone w 1768[2] poprzez wydzielenie z województwa kaliskiego jego trzech północnych powiatów; istniało do II rozbioru Polski (1793).
Szybkie fakty Państwo, Prowincja ...
| ||||
1768–1793 | ||||
| ||||
Państwo | ||||
---|---|---|---|---|
Prowincja | ||||
Data powstania |
1768 | |||
Siedziba wojewody | ||||
Wojewoda |
zobacz: wojewodowie gnieźnieńscy | |||
Siedziba sejmiku | ||||
Powierzchnia |
7 660 km² | |||
Populacja (1790[1]) • liczba ludności |
| |||
Podział administracyjny | ||||
| ||||
Położenie na mapie Rzeczypospolitej | ||||
|
Zamknij
Stolicą województwa było Gniezno. Powierzchnia wynosiła ok. 7 660 km²[3]. Sejmik generalny zbierał się w Kole.
Powiaty:
- gnieźnieński, Gniezno
- kcyński, Kcynia
- nakielski, Nakło
Sąsiednie województwa:
Wojewodą gnieźnieńskim był m.in. Antoni Sułkowski w latach 1775–1786