Włochy są jednym z najstarszych regionów uprawy winorośli na świecie. Początkowo na terenie dzisiejszych Włoch uprawiali je Etruskowie i Grecy. Potem produkcja wina rozwijała się w starożytnym Rzymie.
Włochy konkurują z Francją i Hiszpanią o status największego producenta wina na świecie. W zależności od warunków pogodowych produkcja jest nieznacznie większa lub mniejsza niż produkcja wina we Francji[1]. Ponad milion winnic wytwarza ok. 15% światowej produkcji wina. Takie rodzaje win jak: chianti, marsala czy bardolino zyskały popularność na całym świecie.
Włoskie Ministerstwo Rolnictwa i Leśnictwa (MIRAF) utworzyło rejestr ponad 350 odmian winorośli nadając im status „uznanych urzędowo”. Poza tym na terenie Włoch uprawiane jest ponad 500 innych odmian. Czterysta odmian jest uznawanych za autochtoniczne odmiany włoskie[2].
Instytucje regulujące rynek winiarski we Włoszech posługują się kilkustopniową klasyfikacją nadawaną winom pochodzącym z określonych regionów winiarskich.
DOCG (wł. Denominazione di Origine Controllata e Garantita)
bolgheri, brunello di montalcino, candia dei colli, carmignano, chianti, colli apuani, colli etruria centrale, colline lucchesi, elba, galestro, montecarlo, montecucco, monteregio, montescudaio, morellino di scansano, nipozzano, parrina, pitigliano, pomino, rosso di montalcino, sant'antimo, vernaccia di san gimignano, valdichiana, val di cornia, valdinievole, valle di arbia, vin santo, vino nobile di montepulciano,
Deutscher Wein Statistik, Mainz: Deutscher Weininstitut, 2011 [dostęp 2013-01-30] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-19] (niem.•ang.). Brak numerów stron w książce
Keevil S. (praca zbiorowa), Wina świata. Kraje, regiony, producenci. Jak wybierać i serwować wino, Wyd. Wiedza i Życie, Warszawa 2007, ISBN978-83-7184-276-4