Wikipedysta:Howthislifestyleisdangerous/Theodoros Kolokotronis
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Theodoros Kolokotronis ( gr. Θεόδωρος Κολοκοτρώνης , ur. 03 kwietnia 1770 - 16 lutego 1843) był greckim generałem i wybitnym przywódcą greckiej wojny o niepodległość (1821-1829) przeciwko Imperium Osmańskiemu . [1][2][3] Największym sukcesem Kolokotronisa była pokonanie armii osmańskiej pod dowództwem Mahmuda Dramaliego Paszy w bitwie pod Dervenakią w 1822 roku.[4] W 1825 został mianowany głównodowodzącym sił greckich na Peloponezie. Dziś Kolokotronis należy do najwybitniejszych postaci greckiej wojny o niepodległość.
Theodoros Kolokotronis urodził się na górze Ramavouni (Ραμαβούνι) znajdującej się w Messenii, a następnie został ochrzczony we wsi Piana. Pochodził z rodziny kleftów i dorastał we wsi Libovitsi w Arkadii na środkowym Peloponezie, skąd pochodziła jego rodzina[4][5]. Kolokotroneoi byli potężnym i szanowanym klanem w Arkadii w XVIII wieku. Ich legendarną dumę i niesubordynację upamiętnia znana ludowa pieśń tamtych czasów:
"Na koniu jeżdżą do kościoła,
Na koniu całują ikony świętych,
Na koniu przyjmują komunię
z ręki duchownego"
Jego ojciec, Konstantinos Kolokotronis, brał udział w zbrojnym powstaniu, wszczętym przez administrację carycy Katarzyny Wielkiej. Zginął w 1780 r. w starciu z wojskami osmańskimi wraz z dwoma braćmi, Georgem i Apostolisem[6]. Theodoros został nazwany na cześć Fiodora Orłowa .
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/80/Kolokotronis-01d-by-Karl_Krazeisen.jpg/220px-Kolokotronis-01d-by-Karl_Krazeisen.jpg)
Przed rewolucją grecką Theodoros Kolokotronis działał jako kleft (członek nieregularnych oddziałów greckich biorących udział w powstaniach przeciwko Turkom), armatolos (chrześcijański wojskowy osmański) i jako kapo (milicjant zatrudniony przez greckich notabli z Peloponezu). [7] Jako kapo Kolokotronis pracował dla rodziny Deligiannis. [8] Dorobił się bogactwa kradnąc owce i poślubiając córkę bogatego i sławnego notabla z Peloponezu. [7]
W 1805 wstąpił do rosyjskiej marynarki wojennej podczas wojny rosyjsko-tureckiej (1806-1812) . W 1806 Osmańskie ataki na kleftów zmusiły Kolokotronisa do ucieczki na wyspę Zakynthos (lub Zante). [7] Gdy Zakynthos został zajęty przez Brytyjczyków, zdobył przydatne doświadczenie wojskowe, służąc pod dowództwem Richarda Churcha, zwolennika filhellenizmu, w 1. pułku greckiej piechoty lekkiej; w 1810 został awansowany do stopnia majora. [7] Ze służby w armii brytyjskiej przejął charakterystyczny czerwony hełm. Podczas pobytu w Heptanie (francuski protektorat od 1807 do 1814) zetknął się z rewolucyjnymi ideami epoki i był pod ich mocnym wpływem:
Zdając się na mój osąd, Rewolujca Francuska i czyny Napoleona otworzyły światu oczy. Dotąd nacje były ślepe, a ich lud sądził, że władający nimi byli bogami na ziemi i musieli pochwalać ich czyny, jakimi by nie były. Poprzez zmianę, która się teraz dokonuje, coraz trudniej jest rządzić ludźmi. [9]