Loading AI tools
polski poeta Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Walenty Zieliński (ur. 23 lipca 1877 w Łążynie, zm. w 14 lipca 1947 w Toruniu) – major artylerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, rolnik, literat[1].
Urodził się 23 lipca 1877 w Łążynie, w ówczesnym powiecie lipnowskim guberni płockiej, w rodzinie Józefa i Elżbiety z Wysłouchów[1][2] . Był wnukiem Gustawa Zielińskiego[2] . Do 1914 redagował pismo „Wieś i Dwór”[3].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach armii rosyjskiej, a nasstępnie I Korpusu Polskiego w Rosji[2] . 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Biurze Prezydialnym Ministerstwa Spraw Wojskowych, a jego oddziałem macierzystym był 1 Pułk Artylerii Polowej Legionów[4]. Później został przeniesiony do rezerwy i przydzielony w rezerwie do 1 pap Leg. w Wilnie[5]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 58. lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii[6][7]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 8 Dywizjonu Artylerii Konnej w Białymstoku[8][9]. W 1934, jako oficer pospolitego ruszenia pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Włocławek. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[10].
Zmarł 14 lipca 1947 w Toruniu[2] . Został pochowany na Cmentarzu Najświętszej Marii Panny w Toruniu[2] .
Napisał kilka tomików poezji: „Czarodziejskie wiano” (1909), „Królewskim szlakiem” (1910), „Szalona bateria” (1918)[3], „Stara kaplica”, „Gehenna Warszawy”.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.