Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Grabowski pseud. „Puszczyk” (ur. 10 grudnia 1916 roku w Krępie, zm. 5 lipca 1953 roku w Niedziałkach) – porucznik, dowódca ostatniego oddziału niepodległościowego działającego do 5 lipca 1953 roku na północnym Mazowszu – w powiecie mławskim.
 | |
 porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Główne wojny i bitwy |
kampania wrześniowa, |
.jpg)
.jpg)
Jego rodzicami byli Janina, z domu Łuszczyk, i Stanisław Grabowscy. Miał rodzeństwo – Tadeusza, Irenę, Natalię, Kazimierę (Petronela) i Jana.
Wacław Grabowski w latach 1926-38 należał do ZHP w Mławie. 12 lipca 1936 roku ukończył z wynikiem dobrym przysposobienie wojskowe II-go stopnia. Tuż przed wojną, w maju 1939 roku, zdał tzw. "dużą maturę" w liceum w Mławie.
Jako ochotnik uczestniczył w wojnie obronnej w 1939 roku. W okresie okupacji niemieckiej był żołnierzem ZWZ-AK w obwodzie Mława. W 1943 roku rozpoczął służbę w oddziałach partyzanckich. Służył w Kedywie i oddziale partyzanckim ppor. Stefana Rudzińskiego Wiktora. Po wejściu Armii Czerwonej działał w strukturze Ruchu Oporu Armii Krajowej, w ramach Batalionu „Znicz” dowodzonego przez kpt. Pawła Nowakowskiego Łysego. Z powodzeniem uczestniczył w akcji z dnia 6 czerwca 1945 roku na PUBP w Mławie, w wyniku której uwolnionych zostało 32 więźniów.
Po rozwiązaniu oddziału w 1945 roku Wacław Grabowski wraz z Antonim Wójcickim przedostał się do amerykańskiej strefy okupacyjnej w Niemczech. Puszczyk pewien czas służył w Polskich Kompaniach Wartowniczych. Po krótkiej emigracji powrócił do ojczyzny, aby wspomóc obronę antykomunistyczną. Podjął działalność konspiracyjną, organizując oddział partyzancki funkcjonujący w powiatach Mława, Przasnysz, Działdowo i Ciechanów. Oddział przynależał do 16 Okręgu NZW. Po jego likwidacji nawiązał kontakt z Mieczysławem Dziemieszkiewiczem Rojem. Słynnym wyczynem oddziału Puszczyka było przebicie się przez zasadzkę UB w październiku 1952 roku w okolicach Konopek. Podczas wymiany ognia zastrzelonych zostało dwóch oficerów MBP i żołnierz KBW[1].
Od jesieni 1952 do lata 1953 roku oddział Puszczyka przebywał w kolonijnych gospodarstwach w miejscowości Niedziałki. Rodziny Marianny Jeziorskiej, Stanisława Adamczyka i Zygmunta Klimaszewskiego wspomagały oddział Puszczyka. W lutym 1953 roku z wyczerpania zmarł Władysław Barwiński "Sowa", który został pochowany w pobliżu gospodarstwa Marianny Jeziorskiej. W lipcu miejsce stacjonowania oddziału wydał agent UB Wacław Głuszek, któremu w nagrodę wypłacono 5 000 zł, równowartość około pięciu ówczesnych, średnich pensji (w 1953 roku przeciętne wynagrodzenie wynosiło około 920 zł[2]).
5 lipca 1953 roku oddział Puszczyka został otoczony przez 1 300 osobową grupę operacyjną składającą się z funkcjonariuszy UB i MO. Według dokumentów archiwalnych:
...o godz. 15.00 przystąpiono do operacji okrążając /..../ zabudowania w momencie nawiązywania styków 2/ch kompanii zamykający pierścień /..../ banda w sile 7-miu ludzi podjęła ucieczkę w kierunku lasu, gdzie nie widoczna była obstawa dla niej. W tym czasie została nakryta silnym krzyżowym ogniem z broni maszynowej i obstawy i banda widząc, że jest okrążona zajęła stanowiska w życie, przyjmując obronę, jednocześnie wycofując się w kierunku lasu.. W wyniku półtoragodzinnej walki banda została całkowicie zlikwidowana.
Żołnierze z oddziału Puszczyka nie złożyli broni. Odpierali atak UB i MO. Wacław Grabowski ostatni nabój przeznaczył dla siebie. Plutonowi August i Jan zmarli na stole operacyjnym w szpitalu mławskim. Nieznane jest miejsce ich pochówku. Można przypuszczać, że zostali pogrzebani na podwórzu byłej siedziby UB w Mławie. Mieszkanka Niedziałek, Marianna Jeziorska, pseudonim Grześ, za udzielanie schronienia żołnierzom z oddziału por. Puszczyka, została aresztowana i skazana na karę wieloletniego więzienia. Zmarła 18 lipca 1955 roku w więzieniu Warszawa-Mokotów.
W skład oddziału Puszczyka wchodzili:
Dwaj ostatni zostali skierowani w kwietniu 1951 r. jako wzmocnienie grupy Mieczysława Dziemieszkiewicza Roja[1]. Po śmierci Roja w dniu 13/14 kwietnia Jastrząb i Rekin powrócili do oddziału Puszczyka.
W dniu 5 lipca organizowane są obchody upamiętniające ostatnich Żołnierzy Niezłomnych z powiatu mławskiego w Lipowcu Kościelnym. Każdego roku spotykają się przedstawiciele władz gminnych, członkowie rodzin związanych z oddziałem Puszczyka i społeczność lokalna.
Tablica pamiątkowa na ścianie frontowej Liceum Ogólnokształcącego w Mławie im. Stanisława Wyspiańskiego, wmurowana w setną rocznicę jego urodzin.
Na cmentarzu w Lipowcu Kościelnym został postawiony symboliczny krzyż. W miejscu ostatniej bitwy oddziału Puszczyka, w Niedziałkach, rodziny ofiar, władze lokalne i mieszkańcy ufundowali tablicę upamiętniającą Żołnierzy Niezłomnych.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
