Vestlandet
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Vestlandet (wym. norw. /ˈvɛstˈlɑnə/) – region w południowo-zachodniej Norwegii, położony wzdłuż wybrzeża Oceanu Atlantyckiego. Obejmuje obecnie trzy okręgi (fylke): Møre og Romsdal, Vestland i Rogaland[1], dawniej zaliczano do niego także Sørlandet (Agder), zachodnią część Telemarku, Hallingdal, Valdres i północną część doliny Gudbrandsdalen[2] . Region zajmuje powierzchnię 58 582 km²[3] i w 2015 liczył 1 350 548 mieszkańców[4]. Główne miasta regionu to Bergen i Stavanger. Przede wszystkim na dialektach Vestlandetu Ivar Aasen oparł nynorsk, obecnie jeden z dwóch standardowych wariantów zapisu języka norweskiego[5] . W tym regionie wariant ten jest także używany najczęściej, chociaż przede wszystkim na obszarach wiejskich[6].
region (landsdel) | |||
Stavanger, Bergen, Ålesund, Selje, Briksdalbreen, Kvitsøy, Hå, Steindalsfossen, Folgefonna, Ørsta, Aurland | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Siedziba | |||
Powierzchnia |
58,582 km² | ||
Populacja • liczba ludności |
| ||
• gęstość |
23 os./km² | ||
Położenie na mapie Norwegii | |||
| |||
Strona internetowa |
Vestlandet notuje znaczny wzrost gospodarczy od 1969 roku, kiedy rozpoczęto eksploatację złóż ropy naftowej na skalę przemysłową[7]. Region charakteryzuje się najniższym bezrobociem[8] i przestępczością[9], a także najbardziej innowacyjną gospodarką[10], chociaż zwrócono uwagę na jej uzależnienie od przemysłu paliwowego[11].