Ulica Białoskórnicza we Wrocławiu

ulica Białoskórnicza
	Stare Miasto
	; Kamieniczki przy ul. Białoskórniczej i parkujące na tej ulicy samochody; na pierwszym planie jezdnie trasy W-Z
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Wrocław
Długość	1 km
Przebieg
	Położenie na mapie Wrocławia ulica Białoskórnicza
	Położenie na mapie Polski ulica Białoskórnicza
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego ulica Białoskórnicza
	51°06′44,5″N 17°01′39,0″E
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ulica Białoskórnicza we Wrocławiu – ulica we Wrocławiu, biegnąca niegdyś wzdłuż krawędzi wewnętrznej (wschodniej) Czarnej Oławy (fosy miejskiej wewnętrznej), na zewnątrz linii wewnętrznych murów miejskich, na odcinku pomiędzy dzisiejszymi ulicami Ruską na południu a ulicą Łazienną na północy, pośrodku przecięta ulicą św. Mikołaja.

Szybkie fakty Państwo, Województwo ...

Zamknij

Mapa Czarnej Oławy w 1837: *Weißgerber Gasse* między *Reusche Str.* a *Städticher Schlachthof* (rzeźnią miejską)

Sąsiedztwo wody w Czarnej Oławie sprzyjało osiedlaniu się tu i zakładaniu warsztatów przez rzemieślników garbarzy, należących do założonego w 1273 cechu białoskórników. Warsztaty te i domy były lekkie i bardzo niewielkie ze względu na szczupłość miejsca na położonych między murami miejskimi a fosą działkach.

Weißgerbergasse wzmiankowana była w 1355 jako odcinek drogi łączącej – wzdłuż Czarnej Oławy – ulicę św. Mikołaja z Odrą w sąsiedztwie wieży wodnej znajdującej się niegdyś nieopodal dzisiejszego skrzyżowania z ul. Łazienną. Południowy odcinek ulicy Białoskórniczej, pomiędzy Ruską a św. Mikołaja aż do I połowy XIX wieku nosił nazwę Töpfergasse ("Zaułek Garncarski")^[1].

Po epidemii cholery w 1866 Czarną Oławę zasypano; na jej miejscu powstał nowy zaułek, nazwany na swoim północnym odcinku Weißgerber Ohle ("Oława Białoskórnicza"), a na południowym – Reussen Ohle ("Oława Ruska").

Podczas oblężenia Festung Breslau wiosną 1945 w gruzach legła zachodnia pierzeja ulicy Białoskórniczej (podobnie jak zabudowa Oławy Białoskórniczej^[2] i część Oławy Ruskiej, którym nadano wspólną nazwę Zaułka Ruskiego), a i pierzeja wschodnia uległa poważnym uszkodzeniom. Kamienice te odbudowano w latach sześćdziesiątych. W następnym dziesięcioleciu przez przestrzeń pomiędzy Białoskórniczą a Nowym Światem przeprowadzono trasę średnicową. Dziś ulica Białoskórnicza jest w części północnej wąską zatoczką parkingową równoległą do wschodniej jezdni trasy średnicowej. W części południowej, między ulicami Ruską a Św.Mikołaja jedynie szeroki asfaltowy chodnik, kryjący kostkę brukową, wraz z zatoczką autobusową stanowi ulicę Białoskórniczą.

Do rejestru zabytków wpisane są:^[3]