Loading AI tools
rodzaj nośnika zdjęć (szer. 16 mm) Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Taśma filmowa 16 mm – rodzaj nośnika zdjęć o szerokości 16 mm.
Taśma pierwotnie perforowana dwustronnie (niema), o odstępach pomiędzy kolejnymi otworami około 1 cm, później z perforacją jednostronną (Super 16 mm). Ramka kolejnego kadru umieszczona jest dokładnie w połowie każdego wyciętego otworu perforacyjnego. Po drugiej stronie zaś umieszczona jest ścieżka dźwiękowa (zapis optyczny dźwięku jak w taśmie 35 mm).
Taśma mogła być też obustronnie perforowana. Była stosowana przez profesjonalistów do kręcenia kolorowych filmów dokumentalnych Kodachrome już od 1935, na przykład podczas wyprawy ze Szwajcarii do Afganistanu w 1939 użyła jej Ella Maillart[1]. Także używano jej podczas zbrojnego wyzwolenia Europy przez Amerykanów z okupacji niemieckiej podczas II wojny światowej (reżyser George Stevens) oraz później w telewizji do celów reporterskich, do końca lat 70. XX wieku (do przejścia studiów TV na system U-Matic)[2]. Taśma taka zbudowana jest na podłożu palnym (nitro) bądź niepalnym (aceto). Zmiana rodzaju podłoża została wymuszona z przyczyn technicznych – częste pożary projektorów, zwłaszcza w kinach wiejskich w okresie 1945–1960.
Taśma była dzielona na akty o długości 60 mb – mała rolka i 100 mb – rolka jednoaktowa.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
