Taro (rzeka)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Taro (łac. Tarus) – rzeka w północnych Włoszech (region Emilia-Romania) o długości 126 km, prawy dopływ Padu. Jej głównymi dopływami są Ceno i Stirone, a ważniejsze miasta nad nią położone to Fornovo di Taro i Borgo Val di Taro; krzyżuje się z nią też trasa pielgrzymia Via Francigena i linia kolejowa Mediolan – Bolonia.
Rzeka w Borgo Val di Taro | |||
Kontynent | |||
---|---|---|---|
Państwo | |||
Rzeka | |||
Długość | 126 km | ||
Powierzchnia zlewni |
2026 km² | ||
Średni przepływ |
30 m³/s (u ujścia) | ||
Źródło | |||
Miejsce | Monte Penna w Apeninach Liguryjskich (część Apenin Północnych) | ||
Wysokość |
ok. 1300 m n.p.m. | ||
Współrzędne | |||
Ujście | |||
Recypient | Pad | ||
Miejsce |
w pobliżu Gramignazzo | ||
Współrzędne | |||
Mapa | |||
Bieg rzeki | |||
|
Rzeka wypływa ze stoków Monte Penna na granicy Emilii-Romanii i Ligurii i kierując się na północny wschód wpływa do Padu w okolicy Sissa. Jej przepływy mogą się różnić w zależności od pory roku - latem niemal zupełnie wysycha, zwykle wynosi on ok. 30 m³/s, a w czasie wielkich powodzi (jak np. w 1928) – nawet 1100 m³/s. 20-kilometrowy odcinek rzeki jest chroniony przez mający powierzchnię 20 tys. hektarów park regionalny, chroniący przede wszystkim ostoje ptaków[1]. W latach 1808–1814 jeden z departamentów napoleońskiej Francji wziął od rzeki swoją nazwę