Taras zalewowy Wisły w Warszawie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Taras zalewowy Wisły w Warszawie – dolina zalewowa Wisły[4], tworząca płaskie stopnie nachylone zgodnie ze spadkiem rzeki[5]. Został uformowany na początku holocenu, około 10 tys. lat temu, a następnie był kształtowany przez rzekę i jej wody powodziowe[4][6] aż do wybudowania wałów przeciwpowodziowych[6]. Największą szerokość osiąga na południu miasta[1][4][5][6][7].
Na jego obszarze wyróżnia się dwie strefy – korytową (czyli koryto Wisły) i łęgową (łąkową)[4].
Powyżej tarasu zalewowego (I) znajdują się listwy tarasu nadzalewowego niższego (Praskiego, IIa)[1][3][4][6][7], czyli jednego z późnoplejstoceńskich[1][4][5][6][7] tarasów zalewowych Wisły[6]. Tworzy on też skarpę rozdzielającą te tarasy[3][6][7]. Na północy miasta na lewym brzegu Wisły bezpośrednio nad tarasem zalewowym wznosi się lokalnie znacznie wyższa skarpa warszawska[4], będąca krawędzią erozyjną[1][4][6] morenowej[1][3][6] Równiny Warszawskiej[1].
Na tarasie zalewowym występują liczne łachy[3][4] wiślane[4][6] (łuki zakolowe starorzeczy[1][7]), najliczniej[7] w obniżeniach pod skarpą tarasu nadzalewowego Praskiego (IIa)[1][6]. Największe z nich to Jeziorka Czerniakowskie, Wilanowskie i Kamionkowskie[7], wśród zalądowanych Zakole Wawerskie[4][6].