Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szlarnik wyspowy[3] (Zosterops strenuus) – gatunek małego ptaka z rodziny szlarników (Zosteropidae). Występował endemicznie na australijskiej wyspie Lord Howe. Wymarł po 1918.
Po raz pierwszy gatunek opisał John Gould na łamach „Proceedings of the Zoological Society of London” w 1855[4]. Holotypem był okaz, który pozyskał dla niego John MacGillivray w 1853[5] podczas podróży HMS Herald[uwaga 1]. Była to samica; trafiła do Muzeum Historii Naturalnej w Londynie, wówczas znanego jeszcze jako British Museum[6]. Nowemu gatunkowi autor nadał nazwę Zosterops strenuus[4], która jest obecnie (2021) akceptowana przez Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC). Wcześniejsi autorzy uznawali czasem szlarnika wyspowego za podgatunek szlarnika cienkodziobego (Z. tenuirostris)[7]. Epitet gatunkowy strenuus oznacza z łaciny „ruchliwy”[8].
Długość ciała wynosiła według Goulda około 14,5 cm; wspomniał, że był to największy znany w tamtych czasach gatunek szlarnika[5][uwaga 2]. Szlarniki wyspowe były większe od innych endemicznych dla Lord Howe szlarników – szlarników południowych (Z. [lateralis] tephropleurus, podgatunek szlarnika rdzawobocznego, Z. lateralis). Odróżniały się jaskrawożółtym, a nie zielonawym, gardłem. Od szlarników białopierśnych (Z. albogularis) z Norfolku odróżniał je biały (nie żółty) brzuch. Głowa i wierzch ciała były jaskrawe, zielonooliwkowe. Między nasadami skrzydeł i przez barkówki przebiegał szary pas. Skrzydła i ogon były łupkowobrązowe, pióra miały oliwkowozielone krawędzie. Broda i gardło żółte. Boki jasne, winnobrązowe. Pokrywy podskrzydłowe i lotki III rzędu białe. Pokrywy podogonowe jasnożółte. Dziób i nogi niebieskoszare, tęczówka jasnobrązowa[5].
Szlarnik wyspowy był endemitem australijskiej wyspy Lord Howe[9][5]. Zachowało się niewiele informacji o zwyczajach tych ptaków. Bell w 1913 odnotował, że ptaki te pojawiają się tysiącami i niszczą uprawy, zjadają owoce i jaja innych ptaków. Lęgi wyprowadzały w listopadzie i grudniu. Hull (1909) zaobserwował, że gniazdo ma kształt kubeczka i umieszczone jest w rozwidleniu gałęzi. Budulec stanowiły korzonki i trawy, a wyściółkę delikatniejszy materiał. Jaja, podobnie jak u innych szlarników, miały jasnoniebieską skorupkę. Hull także obserwował te szlarniki w dużych liczbach. Zanotował, że w porośniętych palmami obszarach i na zadrzewionych stokach całymi dniami słychać było ich energiczną pieśń[5].
IUCN uznaje szlarnika wyspowego za gatunek wymarły (EX, Extinct). Choć ptak ten był powszechny przed 1918 rokiem, ostatnie stwierdzenie pochodzi z 1908[9]. Gatunek najprawdopodobniej zaczął wymierać po 1918, kiedy to ze statku SS Makambo, który wszedł na mieliznę u brzegów wyspy, pouciekały szczury śniade (Rattus rattus). Poszukiwania szlarników wyspowych w 1928 i 1936 nie przyniosły rezultatu[5].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
