Stiepan Gromieka
rosyjski polityk i publicysta / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Stiepan Gromieka (ur. 1823, zm. 15 września 1877) – rosyjski polityk i publicysta, gubernator siedlecki w latach 1867-1875.
![]() | |||
Data i miejsce urodzenia |
1823 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
22 września 1877 | ||
gubernator siedlecki | |||
Okres |
od 1 stycznia 1867 | ||
Poprzednik |
powstanie urzędu | ||
Następca |
Dmitrij Moskwin | ||
|
Pochodził z rodziny szlacheckiej. Początkowo służył jako żandarm na kolei rosyjskiej, następnie uzyskał stanowisko naczelnika wydziału w ministerstwie spraw wewnętrznych[1]. Publicysta Otieczestwiennych zapisków, Sowriemiennika, Russkogo wiestnika. Autor polemik z Aleksandrem Hercenem, korzystając ze złagodzenia cenzury w Imperium Rosyjskim w drugiej połowie lat 50. XIX w. publikował teksty w duchu umiarkowanego liberalizmu. Polemizował z ideami nihilizmu ("bazarowszczyzny" - od nazwiska bohatera powieści Iwana Turgieniewa Ojcowie i dzieci), krytykował koncepcje Nikołaja Czernyszewskiego, któremu zarzucał egoizm[1].
W 1864, powołany do udziału w komisji ds. przeprowadzenia reformy uwłaszczeniowej w Królestwie Polskim, porzucił działalność publicystyczną. W 1867 został mianowany gubernatorem siedleckim. Był już wtedy związany ze środowiskiem rosyjskich nacjonalistów skupionym wokół Michaiła Katkowa i Iwana Aksakowa[1]. Podległa mu administracja brała udział w trwającej od 1867 do 1875 antyunickiej kampanii, zakończonej likwidacją unickiej diecezji chełmskiej. W celu szybszego i skuteczniejszego zmuszenia miejscowych unitów do przystąpienia do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego Gromieko kierował do zbuntowanych parafii unickich oddziały wojska, które tłumiły wszelkie protesty[2].
Ojciec rosyjskiego fizyka Ippolita Gromieki[1], krytyka literackiego Michaiła Gromieki[3] i ihumeni Atanazji, organizatorki, pierwszej i jedynej przełożonej monasteru św. Antoniego w Radecznicy[4].