![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3c/Rakuska_Czuba.jpg/640px-Rakuska_Czuba.jpg&w=640&q=50)
Skrajny Lendacki Żleb
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Skrajny Lendacki Żleb (słow. Krajný Lendacký žľab) – żleb w słowackich Tatrach Wysokich, opadający spod Rakuskiego Przechodu (Sedlo pod Svišťovkou) do Zielonej Doliny Kieżmarskiej (dolina Zeleného plesa). Jego orograficznie prawe obramowanie tworzy zbocze Rakuskiej Czuby (Veľká Svišťovka), w które wcina się dość głęboko. Lewe obramowanie tworzy płytka grzęda Rakuskiej Kopy (Svišťov hrb). Żleb opada z wysokości około 2000 m do wysokości około 1550 m. Jest całkowicie kamienisto-piarżysty[1]. Tuż nad jego górnym końcem znajduje się turniczka Lendacka Baba[2].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3c/Rakuska_Czuba.jpg/640px-Rakuska_Czuba.jpg)
Dolną częścią Skrajnego Lendackiego Żlebu prowadzi szlak turystyczny (Magistrala Tatrzańska) z Zielonej Doliny Kieżmarskiej na Rakuski Przechód. Wyżej szlak ten prowadzi Lendacką Uboczą oddzielającą Skrajny Lendacki Żleb od Zadniego Lendackiego Żlebu opadającego z Rakuskiej Przełęczy[1].
W Skrajnym Lendackim Żlebie wydobywano w XVIII w. rudy (prawdopodobnie chalkopiryt i syderyt). Zachowała się w nim sztolnia Kieżmarska Bania[1] o 10 m głębokości, poprowadzona w rudonośnej warstwie o grubości ok. 1 m. Prace górnicze prowadziła tutaj spółka Arme Gewerkschaft (w tłumaczeniu na język polski – Ubogie Gwarectwo). Sztolnię tę i dwie inne w pobliżu badał w 1932 r. Stanisław Sokołowski, wspominał też o nich Ludwik Zejszner w 1950 r.[3]
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e1/Ma%C5%82y_Kie%C5%BCmarski_Szczyt_T93.jpg/640px-Ma%C5%82y_Kie%C5%BCmarski_Szczyt_T93.jpg)