Shen Zhou
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Shen Zhou (ur. 1427, zm. 1509[1]), znany też pod imieniem Shitian (石田)[2] – chiński malarz tworzący w czasach dynastii Ming.
Ta osoba nosi chińskie nazwisko Shen. |
Autoportret w wieku lat osiemdziesięciu. Muzeum Pałacowe w Pekinie | |||||||||
Nazwisko chińskie | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
|
Pochodził z Suzhou, był reprezentantem malarskiej szkoły Wu[2]. Wspólnie z Tang Yinem, Qiu Yingiem i swoim uczniem Wen Zhengmingiem zaliczany jest do grona Czterech Mistrzów epoki Ming[2]. Urodził się w bogatej rodzinie uczonych i artystów. Zrezygnował z kariery urzędniczej, by poświęcić się całkowicie malarstwu[1][2].
Malował głównie pejzaże, ozdabiając obrazy kaligrafowaną poezją własnego autorstwa. W swojej twórczości nawiązywał do mistrzów okresu Yuan, wzorując się zwłaszcza na Ni Zanie[2]. Jego styl charakteryzuje się prostymi, mocnymi i płynnymi pociągnięciami pędzla[2]. W malowanych przez siebie pejzażach, takich jak m.in. Poeta na szczycie góry i Wyniosła góra Lu, umieszczał miniaturowe postaci ludzkie, przytłoczone ogromem otaczającej natury[1][2].