Sd.Kfz.301
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sd.Kfz. 301 (niem. Sonderkraftfahrzeug 301), nazywany również Schwerer Ladungsträger Borgward B IV („ciężki nosiciel ładunków...”) – niemiecki ciężki nosiciel ładunków wybuchowych, które mogły być detonowane zdalnie[1]. Używany w czasie II wojny światowej.
Borgward IV w muzeum w Kubince | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ pojazdu |
transporter opancerzony |
Trakcja |
gąsienicowa |
Załoga |
1 kierowca |
Historia | |
Produkcja |
1942–1944 |
Wycofanie |
1945 |
Dane techniczne | |
Silnik |
4-cylindrowy silnik Borgward chłodzony cieczą, 49 KM |
Pancerz |
maks. 20 mm |
Długość |
3,35 m |
Szerokość |
1,8 m |
Wysokość |
1,25 m |
Masa |
3,45 t (Ausf. A) |
Osiągi | |
Prędkość |
40 km/h |
Zasięg pojazdu |
120 km |
Dane operacyjne | |
Wyposażenie | |
450 kg ładunków wybuchowych | |
Użytkownicy | |
Niemcy |
W Wehrmachcie używane były trzy typy nosicieli ładunków wybuchowych: lekki Ladungsträger Goliath (Sd.Kfz. 302/303a/303b), średni Ladungsträger Springer (Sd.Kfz. 304) oraz ciężki Ladungsträger Borgward B IV (Sd.Kfz. 301). Jedynie Borgward umożliwiał przewiezienie ładunku, jego posadowienie i wycofanie pojazdu przed detonacją – pozostałe dwa typy ulegały zniszczeniu[1].