Saturn (mitologia)
staroitalski bóg rolnictwa i czasu / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Saturn (łac. Saturnus, gr. Κρόνος Krónos, z łac. sator „siewca”) – staroitalski bóg rolnictwa, zasiewów i czasu, legendarny władca Italii[1][2]. Pierwowzorem był etruski Satre. Małżonką Saturna była Ops[2].
Ten artykuł dotyczy postaci mitologicznej. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
bóg rolnictwa, zasiewów i czasu, legendarny władca Italii | |||
Występowanie |
mitologia italików | ||
---|---|---|---|
Atrybuty |
kosa | ||
Teren kultu | |||
Nazwa święta | |||
Odpowiednik |
Ninurta (babiloński) | ||
Rodzina | |||
Żona | |||
| |||
|
Później Saturn był utożsamiany z greckim Kronosem[2][3]. Jowisz miał strącić z tronu Saturna, który potem zamieszkał w Italii, gdzie zapanował wówczas wiek złoty[1][2]. Nauczył on ludzi uprawy roli i winnej latorośli[2]. Miał również pierwszy ustanowić prawa w Italii[2].
W 497 p.n.e. zbudowano na wzgórzu kapitolińskim Świątynię Saturna, prawdopodobnie na miejscu starego ołtarza, gdzie składano ofiary z ludzi. Od tego czasu obchodzono święto ku czci Saturna – saturnalia[1][3].
Jego babilońskim odpowiednikiem był Ninurta, a hinduskim odpowiednikiem − Śani.
Na cześć Saturna nazwano szóstą planetę Układu Słonecznego – Saturn.
Z kultem Saturna związana była łacińska nazwa soboty dies Saturni (dzień Saturna), a ta wpłynęła na np. ang. Saturday.
Jednym z najsłynniejszych przedstawień Saturna w sztuce jest obraz Saturn pożerający własne dzieci autorstwa Francisca Goi.