SMS Erzherzog Ferdinand Max (1905)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
SMS Erzherzog Ferdinand Max – przeddrednot zbudowany dla Austro-Węgierskiej Marynarki Wojennej w latach 1904–1906. Był ostatnim okrętem z typu Erzherzog Karl. Został zwodowany 21 maja 1905 roku. Razem ze swoimi siostrzanymi okrętami tworzył III Dywizjon Pancerników.
Zobacz też: inne jednostki pływające o tej nazwie. |
SMS „Erzherzog Ferdinand Max” | |||
Klasa | |||
---|---|---|---|
Typ | |||
Historia | |||
Stocznia |
Stabilimento Tecnico Triestino(inne języki), Triest | ||
Położenie stępki |
9 marca 1904 | ||
Wodowanie |
21 maja 1905 | ||
K.u.K. Kriegsmarine | |||
Wejście do służby |
21 grudnia 1907 | ||
Los okrętu |
złomowany, 1921 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność |
10640 t | ||
Długość |
126,2 m | ||
Szerokość |
21,78 m | ||
Zanurzenie |
7,51 m | ||
Napęd | |||
dwie 4-cylindrowe maszyny parowe potrójnego rozprężania, 12 opalanych węglem kotłów parowych Yarrow, 2 śruby 18000 KM | |||
Prędkość |
20,5 węzła (38 km/h) | ||
Zasięg |
4000 Mm przy prędkości 10 węzłów (7413 km przy prędkości 18,5 km/h) | ||
Uzbrojenie | |||
4 × Škoda K01 kal. 240 mm L/40 (2 × II) 12 × Škoda kal. 190 mm L/42 12 × Škoda kal. 66 mm L/45 4 × Škoda kal. 47 mm L/44 (szybkostrzelne) 2 × Škoda kal. 47 mm L/33 4 × Vickers kal. 37 mm 4 × km Schwarzlose kal. 8 mm | |||
Wyrzutnie torpedowe |
2 × 450 mm | ||
Opancerzenie | |||
Burty: 210 mm Pokład: 55 mm Wieże artyleryjskie: 240 mm Kazamaty: 150 mm Wieża dowodzenia: 220 mm Grodzie wodoszczelne: 200 mm | |||
Załoga |
740 | ||
|
Przez większość I wojny światowej okręt pozostawał w swoim porcie macierzystym w Puli, w obecnej Chorwacji, poza czterema zadaniami. W 1914 r. pancernik był częścią austro-węgierskiej flotylli, która została wysłana w celu eskorty dwóch niemieckich okrętów, SMS „Breslau” i SMS „Goeben”, w trakcie ucieczki z brytyjskiego terytorium Morza Śródziemnego. Okręt dopłynął na wysokość Brindisi zanim został odwołany do swojego portu. W maju 1915 r. brał udział w ostrzale włoskiego miasta portowego Ankona. „Erzherzog Ferdinand Max” uczestniczył również w stłumieniu powstania członków załóg kilku krążowników pancernych stacjonujących w Kotorze w dniach 1–3 lutego. Następnie wziął też udział w próbie przełamania blokady Cieśniny Otranto w czerwcu tego samego roku, lecz musiał się wycofać, kiedy drednot „Szent István” został zatopiony. Po wojnie „Erzherzog Ferdinand Max” został przekazany Wielkiej Brytanii jako pryz. Został zezłomowany we Włoszech w 1921 roku.