Loading AI tools
hetman polny litewski, wojewoda bracławski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Sanguszko (ur. ok. 1537, zm. 12 maja 1571) – książę na Niesuchojeżach i Łokaczach[1], hetman polny litewski w latach 1567-1571, wojewoda bracławski w latach 1566-1571, starosta żytomierski, był wyznawcą prawosławia[2].
Marcello Bacciarelli, Roman Sanguszko | |
Pogoń | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia |
ok. 1537 |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Hanna Despotówna |
Żona |
Aleksandra Chodkiewicz |
Dzieci |
Fiodor Sanguszko |
Wywodził się z rodu kniaziowskiego. Był synem Fiodora Sanguszki i Hanny Despotówny (zm. 1579), córki Jovana Brankovicia, despoty Serbii.
Dzieciństwo i młodość spędził na dworze królewskim. Był dworzaninem króla Zygmunta II Augusta. Karierę wojskową rozpoczął w 1555 roku biorąc udział na czele własnego oddziału w wojnie przeciwko Państwu Moskiewskiemu. W 1557 za zasługi na polu bitwy otrzymał starostwo żytomierskie.
Od 1558 roku Roman Sanguszko brał udział w walkach z Tatarami, od 1564 roku uczestniczył w wojnie litewsko-moskiewskiej. 26 stycznia 1564 roku wziął udział w zwycięskiej w bitwie pod Czaśnikami nad Ułą.
W 1566 roku na sejmie w Wilnie został mianowany pierwszym wojewodą bracławskim. W marcu następnego roku otrzymał buławę hetmana polnego litewskiego. W lipcu 1567 przeprowadził błyskawiczną mobilizację wojsk i w okolicach Połocka stoczył serię zwycięskich bitew z armią moskiewską, w tym bitwę pod Czaśnikami. We wrześniu 1568 roku brawurowym szturmem zdobył twierdzę Ułłę. Następnie korzystając z okazji spustoszył okolice Newla, Wieliża i Wielkich Łuków co przyniosło mu wiele cennych łupów wojennych. W 1569 roku pomimo niechęci do zacieśniania związków Korony z Litwą jako przedstawiciel Korony Królestwa Polskiego podpisał akt unii lubelskiej 1569 roku[3]. W tym samym roku ponownie wyprawił się na Ukrainę, gdzie pobił Tatarów pod Humaniem.
Zmarł 12 maja 1571 roku. Swój ogromny majątek pozostawił synowi. Pochowany został w monasterskiej cerkwi św. Mikołaja w Mielcach.
Roman Sanguszko uważany jest za jednego z najwybitniejszych dowódców litewskich doby jagiellońskiej. Wsławił się jako obrońca Litwy i Rusi przed najazdami Tatarów, z którymi stoczył liczne zwycięskie walki. W polityce wewnętrznej był zwolennikiem zachowania odrębności Litwy.
Poślubił wyznawczynię prawosławia, podobnie jak on sam, Aleksandrę z Chodkiewiczów (zm. 1570). Mieli troje dzieci. Obie córki wyszły za mąż za kalwinistów, z czasem Teodora przeszła na kalwinizm, a Aleksandra z mężem ok. 1600 roku na katolicyzm.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.