Republika Florencka
historyczne państwo-miasto na Półwyspie Apenińskim (1115–1532) / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Republika Florencka (wł. Repubblica di Firenze, Repubblica fiorentina) – historyczne państwo istniejące w latach 1115–1532. Położone było w Północnych Włoszech i obejmowało swoim obszarem przeważającą część Toskanii. Największym miastem i stolicą kraju była Florencja. Państwo ukształtowało swoją formę rządów jako osobliwy typ plutokratycznej republiki miejskiej o silnych wpływach oligarchii patrycjatu kupieckiego, zw. signoria[1]. Republiką rządziła rada miejska stolicy, która mianowała na dwuletnią kadencję sędziego (wł. Gonfaloniere), wybieranego przez starszych cechów i gildii kupieckich. 1 maja 1532 papież Klemens VII w miejsce republiki ustanowił księstwo, instalując na jego władcę Aleksandra Medyceusza.
1115–1532 | |||||
| |||||
Język urzędowy |
język toskański, łacina | ||||
---|---|---|---|---|---|
Stolica | |||||
Ustrój polityczny | |||||
Typ państwa |
republika miejska | ||||
Ostatni Gonfaloniere | |||||
Waluta | |||||
Założenie republiki |
1115 | ||||
Utworzenie księstwa |
papież Klemens VII | ||||
Religia dominująca | |||||
Terytoria zależne |
W XII i XIII w. potęga gospodarcza i polityczna miasta stale rosła, w tym czasie kupieckie rody republiki zdołały również uzyskać papieskie monopole bankowe i stały się poborcami podatkowymi dla papiestwa w całej Europie. Na krótko przed połową XIV w. Florencja stała się jednym z największych miast kontynentu.