![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/eb/Dolina_Kie%25C5%25BCmarska_a2.jpg/640px-Dolina_Kie%25C5%25BCmarska_a2.jpg&w=640&q=50)
Rakuski Grzbiet
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Rakuski Grzbiet (niem. Rokser Rücken, słow. Rakúsky chrbát, węg. Rókusi-hát[1]) – boczny grzbiet Bujaczego Wierchu (1947 m) w Tatrach Bielskich. Grzbiet ten odbiega od najwyższej części jego grani w południowym kierunku, opadając do Przełęczy nad Czerwoną Glinką (1389 m). Oddziela Dolinę Kieżmarską od Doliny do Siedmiu Źródeł[2]. Po zachodniej stronie Rakuskiego Grzbietu znajduje się duża polana zwana Wspólną Pastwą, o którą toczyły się (często krwawe) spory pomiędzy Białą Spiską a zamkiem w Niedzicy i Kieżmarkiem[3].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/eb/Dolina_Kie%C5%BCmarska_a2.jpg/640px-Dolina_Kie%C5%BCmarska_a2.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2d/Dolina_Przednich_Koperszad%C3%B3w_a1.jpg/640px-Dolina_Przednich_Koperszad%C3%B3w_a1.jpg)
Górna część Rakuskiego Grzbietu jest trawiasta i znajduje się w niej kilka skał, które przez dawnych pasterzy nazywane były gomółkami. Witold Henryk Paryski dwom największym nadał nazwy Wielka Gomółka i Mała Gomółka i podał ich wysokość; 1870 i 1803 m n.p.m. Środkową część grzbietu porasta kosodrzewina, a dolną świerkowy las. Rakuski Grzbiet ma jedno orograficznie lewe odgałęzienie – Smrekowy Dział opadający do Doliny do Siedmiu Źródeł. Z Rakuskiego Grzbietu opadają dwa żleby:
- Rakuski Żleb – na południowy zachód (na Wspólną Pastwę),
- Owczy Żleb – na południowy wschód[4].