Powstanie Batawów

Powstanie Batawów – bunt germańskiego plemienia Batawów przeciwko Rzymianom w latach 69–70 n.e.

Powstanie Batawów

Terytoria Batawów (Belgia)
Czas	69–70 n.e.
Miejsce	Germania Inferior
Terytorium	Belgia
Wynik	zwycięstwo Rzymian
Strony konfliktu
Rzymianie Batawowie, Chattowie, Brukterowie, Tenkterowie
Dowódcy
Marek Hordeoniusz Flakkus, Kwintus Petyliusz Cerialis Gajusz Juliusz Cywilis
Siły
nieznane nieznane
Straty
nieznane nieznane
brak współrzędnych

W sierpniu 69 r. n.e. na ziemiach Germanii Inferior doszło do wybuchu powstania Batawów przeciwko władzy rzymskiej na tym obszarze. Na czele rebelii stanął Juliusz Cywilis pochodzący z Batawii, dowódca jednej z kohort wojsk pomocniczych. Wykorzystując trwające pod Cremoną walki pomiędzy Wespazjanem a Witeliuszem, oddziały Batawów pomaszerowały w kierunku miasta Bonna (obecne Bonn) a następnie otoczyły oddziały rzymskie w obozie pod Castra Vetera (w pobliżu dzisiejszego Xanten). Wysłane na pomoc wojska rzymskie pod wodzą Marka Flakkusa podjęły zwycięską kampanię po drodze pokonując sprzymierzonych z Batawami Chattów, którzy zagrozili rzymskim bazom nad Renem. W czasie Saturnaliów (17–23 grudnia) Flakkus został jednak zamordowany przez zwolenników Witeliusza a jego miejsce zajął wkrótce Kwintus Cerialis.

Tymczasem do sił powstańczych dołączyły niektóre plemiona galijskie (m.in. Trewerowie i ich wodzowie Juliusz Klassykus, Juliusz Tutor i Tulliusz Walentynus oraz Lingonowie pod wodzą Juliusza Sabinusa), które wykorzystały panujące walki do plądrowania okolicznych terenów. Germanie uzgodnili też z Rzymianami ich wymarsz z obozu w Castra Vetera. Nie dotrzymali jednak słowa, mordując większość wycofujących się z obozu legionistów.

W wyniku walk zniszczeniu uległa linia obronna granic imperium rzymskiego od Morza Północnego do górnego Dunaju. Spalone zostały fortece legionowe w Casta Vetera, Novaesium (obecnie Neuss), Bonna, Moguntiacum (obecnie Moguncja) i w Argentoratum (obecnie Strasburg). Poza tym zniszczeń doznały pomniejsze fortece i kasztele w Valkenburg, Rheingönheim, Hüfingen (starożytne Brigobanne), Tuttlingen, Hofheim, Wiesbaden (starożytne Mattiacum) i Kastel^[1].

W roku 70 n.e. pomimo przyłączenia się do powstania plemion Brukterów oraz Tenkterów, Germanie ponieśli klęski w bitwach pod Augusta Treverorum (Trewir) oraz Castra Vetera (lipiec 70 n.e.). W trakcie wycofywania się za Ren, ponieśli kolejne porażki pod Arenacium, Batavodurum, Grinnes oraz Vada. Porażki te zmusiły Batawów do kapitulacji. Z biegiem czasu większość plemion germańskich uległa romanizacji.

Bitwy Powstania Batawów

• bitwa pod Castra Vetera (Xanten)
• bitwa pod Rigodulum (Riol)
• bitwa pod Augusta Treverorum (Trier)
• bitwa pod Arenacium (Harenatium- Limes)
• bitwa pod Batavodurum (Nijmegen)
• bitwa pod Vadą
• atak na obóz rzymski w Bonn

Przypisy

1. Boruch 2010 ↓, s. 27.

Bibliografia

Źródła

• Tacyt: Dzieła. Tłumaczenie Seweryn Hammer. Warszawa: Czytelnik, 2004. ISBN 83-07-02993-7.

Opracowania

• Agnieszka Bartnik: Powstanie Cywilisa 69–70 n.e. Zabrze - Tarnowskie Góry: Inforteditions, 2011. ISBN 978-83-89943-73-76. Brak numerów stron w książce
• Max Cary, Howard Hayes Scullard: Dzieje Rzymu: Od najdawniejszych czasów do Konstantyna. Tłumaczenie Jerzy Schwakopf. T. 2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1992, s. 186–188. ISBN 83-06-01859-1.
• Wojciech Boruch: Początki rzymskiej obecności nad Renem i górnym Dunajem. W: Barbarzyńcy u bram Imperium. Pod redakcją Stanisława Turleja. Kraków: Historia Iagellonica, 2010, s. 26–30. ISBN 978-83-62261-20-8.
• Ralf Urban: Der "Bataveraufstand" und die Erhebung des Iulius Classicus. Trier: 1985. ISBN 3-923087-07-1. (niem.). Brak numerów stron w książce