Pluton łącznikowy nr 10
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pluton łącznikowy nr 10 – pododdział lotnictwa łącznikowego Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
ppor. rez. pil. Bohdan Arct |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4b/RWD_8_-_SP-BCE.jpg/640px-RWD_8_-_SP-BCE.jpg)
Pluton nie występował w organizacji pokojowej wojska. Był jednostką formowaną na podstawie planu mobilizacyjnego „W”, w I rzucie mobilizacji powszechnej. Jednostką mobilizującą był 5 pułk lotniczy w Lidzie[1].
Pluton został sformowany w dniu 31 sierpnia 1939, a następnego dnia przebazowany z Lidy na lotnisko Lublinek i podporządkowany dowódcy Armii „Łódź”[2].
Pododdział został zorganizowany według „etatu” L.3085/mob.org. – organizacja wojenna plutonu łącznikowego o stanie 14 żołnierzy, w tym 1 oficera, 6 podoficerów i 7 szeregowców[3]. Na wyposażeniu plutonu znajdowały się trzy samoloty szkolne RWD-8[2].
Dowódcą plutonu był podporucznik rezerwy pilot Bohdan Arct, a pilotami kaprale: Henryk Dukalski i Afons Knapik[4].
2 września 1939 roku oddziały Wojska Polskiego zestrzeliły samolot RWD-8 pilotowany przez kaprala Dukalskiego, który został ranny i skierowany na leczenie do szpitala w Łodzi[2].
Od 3 do 6 września pluton wykonał kilka lotów. Rzut naziemny stacjonował wówczas w Skierniewicach. 6 września 1939 roku podporucznik Arct wykonał lot do Warszawy. W dniach 7-9 września wymieniony oficer wykonywał loty na rzecz Naczelnego Dowództwa. 10 września w rejonie Bielska Podlaskiego pilotowany przez niego samolot został ostrzelany i rozbity podczas przymusowego lądowania. W międzyczasie dowódca lotnictwa i OPL Armii „Łódź”, pułkownik Wacław Iwaszkiewicz skierował rzut kołowy plutonu na lotnisko Marianów koło Łukowa, gdzie został włączony w skład 55 samodzielnej eskadry bombowej[2].