![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/02/Rigveda_MS2097.jpg/640px-Rigveda_MS2097.jpg&w=640&q=50)
Pismo dewanagari
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dewanagari (देवनागरी, z sanskr. Devanāgarī; deva „bóg” + nagari „gród, miasto”) – pismo alfabetyczno-sylabiczne, używane w północnych, zachodnich i środkowych Indiach do zapisu kilkunastu języków z grupy języków indoaryjskich, m.in. sanskrytu, hindi, marathi, nepali.
![]() |
Ten artykuł od 2021-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/02/Rigveda_MS2097.jpg/640px-Rigveda_MS2097.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4a/Hindi_typewriter.jpg/640px-Hindi_typewriter.jpg)
Składa się z 46 znaków oraz ligatur. Zapis znaków jest poziomy, od strony lewej do prawej. Charakterystyczna dla niego jest pozioma linia (matra) nad każdą literą i ligaturą (oprócz znaków dha i bha, których linia jest niepełna). Dewanagari posiada także kilka znaków interpunkcyjnych oraz znaków o znaczeniu fonetycznym.
Rozwinęło się z brahmi, starszej formy pisma indyjskiego, którego najwcześniejsza postać znana jest z napisów cesarza Aśoki (poł. III w. p.n.e.). Najstarsze inskrypcje pochodzą z VII wieku.