Loading AI tools
Oficer, pilot Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Łaguna herbu Grzymała (ur. 11 października 1905 w Kędziorowie w ówczesnym powiecie szczuczyńskim guberni łomżyńskiej[1] , zm. 27 czerwca 1941 koło Coquelles) – oficer pilot lotnictwa wojskowego II RP i Polskich Sił Powietrznych, podpułkownik (ang. Wing Commander) Królewskich Sił Powietrznych.
1 zwycięstwo | |
Wing Commander | |
Data i miejsce urodzenia |
11 października 1905 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
27 czerwca 1941 |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
2 pułk lotniczy |
Stanowiska |
dowódca skrzydła |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Pochodził z gałęzi podlaskiej rodziny Łagunów herbu Grzymała. Był synem Piotra dzierżawcy majątku w Kędziorowie i jego żony Julianny z Chludzińskich herbu Cholewa. Ukończył 15 sierpnia 1927 Oficerską Szkołę Lotnictwa w Dęblinie[2] z 28. lokatą[3]. Skierowany w stopniu sierżanta podchorążego do 3 pułku lotniczego w Poznaniu. Mianowany w 1928 podporucznikiem i skierowany do Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie na kurs pilotażu[2]. W 1930 roku został mianowany porucznikiem[4]. 2 marca 1931 roku został skierowany na kurs w Lotniczej Szkole Strzelania i Bombardowania[5].
W 2 pułku lotniczym w Krakowie odbył kurs pilotażu myśliwskiego i otrzymał przydział do poznańskiego dywizjonu myśliwskiego[6]. W 1936 został mianowany kapitanem[1] . Studiował w Wyższej Szkole Lotniczej w 1938, a po jej ukończeniu w 1939 został przydzielony do 1 pułku lotniczego w Warszawie. W kampanii wrześniowej uczestniczył jako oficer nawigacyjny XV dywizjonu bombowego[7][6].
Przez Rumunię przedostał się do Francji. We Francji był zastępcą dowódcy polskiego Dywizjonu I/145[6], latającego na lekkich myśliwcach Caudron CR.714 a od 10 czerwca 1940 do końca działań wojennych na tamtym terenie pełnił obowiązki dowódcy po rannym majorze Kępińskim[8]. 10 czerwca zestrzelił niemiecki myśliwiec Bf 109[9]. 21 czerwca razem z żołnierzami dywizjonu ewakuował się statkiem do Anglii[10]. Wstąpił tam do RAF i otrzymał numer służbowy P-1287[11]. Od 26 lipca 1940 był dowódcą eskadry „A” w dywizjonie 302, w którym uczestniczył w bitwie o Anglię, a od 10 grudnia 1940 był dowódcą tegoż dywizjonu. 8 maja 1941 roku został zestrzelony na myśliwcu Hawker Hurricane (nr Z3435) nad kanałem La Manche, lądując na brzegu angielskim na spadochronie[12]. Od 28 maja 1941 dowodził 1 Polskim Skrzydłem Myśliwskim[7][6].
27 czerwca 1941 odbywał lot bojowy na samolocie Supermarine Spitfire (nr ser. P 8331, znaki RF-M)[13], który polegał na wymiataniu i ostrzeliwaniu celów naziemnych w rejonie Le Touquet-Paris-Plage – Gravelines we Francji[6]. W rejonie Calais podczas ataku na niemieckie lotnisko samolot Łaguny został trafiony pociskiem z działka przeciwlotniczego i runął na ziemię koło Coquelles. Pilot zginął. Został pochowany na cmentarzu Pihen-lès-Guînes we Francji, grób nr 6, rząd A, działka wojskowa[6]. Pośmiertnie mianowany podpułkownikiem[1] .
Zaliczono mu 1 zestrzelenie pewne, został sklasyfikowany na 274 pozycji listy Bajana[14].
Był mężem Wandy, miał dwójkę dzieci - Ewę i Jana. Jego rodzina znalazła się na terenach okupowanych przez ZSRR, przez Indie przedostali się do Australii[15].
Piotr Łaguna został doceniony przez Scotta Booth, brytyjskiego założyciela organizacji non-profit "LAGUNA'S Spitfire Legacy", w którym to opisuję historię tego dzielnego pilota oraz ogólny nieoceniony wkład wszystkich polskich lotników w bitwie o Anglię, ponad 18 tysięcy kobiet i mężczyzn, by podtrzymać pamięć o nich i szerzyć tę spuściznę na wszelkich imprezach awiacyjnych i w brytyjskich szkołach. Pomysł założenia LSL powstał po tym, gdy w roku 1986 znaleziono silnik Rolls-Royce Merlin, 3 metry pod ziemią na terenie Francji z jak się później okazało rozbitego Spifire'a P8331 Łaguny. Silnik nabył Scott Booth i początkowo po odrestaurowaniu zamierzał zrobić z niego stolik do kawy[17]. Jednakże gdy okazało się, że silnik posiada nadal czytelne numery i udało się sprawdzić jego historię, zarzucił projekt i z członkami swojej rodziny utworzył organizację, która nagłaśnia dokonania polskiego dywizjonu 302 oraz najbardziej znanego 303. To właśnie im między innymi, jak wspominał założyciel organizacji, Winston Churchill zawdzięczał tak wiele, w swych legendarnych już słowach: "Never in the field of human conflict was so much owed by so many to so few." "Nigdy w dziejach wojen tak liczni nie zawdzięczali tak wiele tak nielicznym."
Celem LSL jest budowa repliki Spitfire′a Piotra Łaguny[17]. Jeden z członków organizacji, marynarz Royal Navy Jack Booth, został za te działania w 2024 roku odznaczony brązowym Medalem Wojska Polskiego[17].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.