Piętno (zwierzęta)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Piętno (zwierzęta) – znak wypalany najczęściej na skórze zwierząt gospodarskich za pomocą podgrzanego lub schłodzonego przedmiotu (tzw. żelazko do znakowania) w celu ich rozpoznawania[1]. Piętno służy do identyfikacji koni i bydła. Podczas gdy kolczyk w uchu służy do oficjalnej identyfikacji i rejestracji zwierząt, piętno oznacza przynależność do rasy zwierzęcia lub – rzadko i w przypadku innych symboli – do właściciela.
Ten artykuł dotyczy hodowli zwierząt. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
W przypadku znakowania hodowlanego piętno jest palone za pomocą gorącego żelaza. Tworzy się blizna, dzięki czemu ślad pozostaje widoczny. Alternatywnie podczas wypalania na zimno znak jest wypalany w górnych warstwach skóry za pomocą żelaza schłodzonego do około -80 °C za pomocą ciekłego azotu (wypalanie na zimno), podczas którego niszczone są komórki wytwarzające pigment (melanocyty). Ze względu na brak komórek pigmentowych w tych obszarach może odrosnąć jedynie sierść biała i dzięki temu piętno pozostaje widoczne.
U koni znakowanie odbywa się zwykle na lewym zadzie (znakowanie rasy). Inne miejsca to prawa zad (marki stadne). Marki identyfikujące właściciela były używane w stadach wolno żyjących (na przykład stadach bydła w zachodnich Stanach Zjednoczonych).
Konie mogą być również znakowane na kopytach, ale nie jest to trwały znak, dlatego należy go powtarzać mniej więcej co sześć miesięcy. Cenne owce, np. merynosy znakuje się piętnem na rogu[2].