![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/ba/Liquid_nitrogen_dsc04496.jpg/640px-Liquid_nitrogen_dsc04496.jpg&w=640&q=50)
Ciekły azot
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ciekły azot (skroplony azot, symbol: LN2) – azot pierwiastkowy w stanie ciekłym.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/ba/Liquid_nitrogen_dsc04496.jpg/640px-Liquid_nitrogen_dsc04496.jpg)
W otwartym naczyniu w warunkach normalnych czysty azot wrze w temperaturze −195,8 °C (77,35 K w zależności od czystości i aktualnego ciśnienia atmosferycznego w zakresie 77–78 K), a ulega zestaleniu przy −210,0 °C (63,14 K). Skroplenie azotu zostało dokonane po raz pierwszy 13 kwietnia 1883 roku przez profesorów UJ w Krakowie, Zygmunta Wróblewskiego i Karola Olszewskiego[1].
Współcześnie ciekły azot otrzymywany jest na wielką skalę przez skraplanie i parowanie frakcjonujące powietrza atmosferycznego. Używany jest w laboratoriach naukowych jako czynnik termostatyczny i chłodzący, a także źródło azotu gazowego do atmosfery ochronnej, syntezy amoniaku w procesie Habera. Przechowywany jest w naczyniach termostatycznych zwanych naczyniami Dewara.