Okręg wołyński (1920–1921)

Okręg wołyński – tymczasowa jednostka administracyjna drugiej instancji funkcjonująca na przełomie lat 1920–1921 na obszarze ziem objętych umową o preliminaryjnym pokoju i rozejmie (tzw. Kresy Wschodnie), podpisaną w Rydze 12 października 1920. Siedzibą władz okręgu był Łuck.

Ten artykuł dotyczy okręgu podlegającego pod Rząd RP 1920-21. Zobacz też: okręg ZCZW / ZCZWiFP 1919-20.

wołyński

Okręg
Państwo	Polska
Siedziba	Łuck
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba powiatów	10
Liczba powiatów miejskich	0
Położenie na mapie Polski

Okręg wołyński został utworzony 20 grudnia 1920 przez Rząd RP z większej części dotychczasowego okręg wołyńskiego administrowanego przez ZCZW (1919-20), ZCZWiFP (1920) i TZTPiE (1920). Na czele okręgu stanął naczelnik okręgu, będący przedstawicielem Rządu, odpowiedzialnym wykonawcą zleceń ministrów i zwierzchnikiem władz i urzędów^[1].

W skład okręgu wołyńskiego weszły powiaty:

• z dotychczasowego okręgu wołyńskiego:
  • dubieński
  • horochowski (utworzony 12 grudnia 1920)
  • kowelski
  • krzemieniecki
  • lubomelski (utworzony 12 grudnia 1920)
  • łucki
  • ostrogski (nie w całości)
  • rówieński
  • sarneński (utworzony 15 marca 1920)
  • włodzimierski

19 lutego 1921 okręg wołyński przekształcono w województwo wołyńskie^[2].

Przypisy

1. Dz.U. z 1920 r. nr 115, poz. 760
2. Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93