Narathu (król Pinya)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Narathu (birm. နရသူ (ပင်းယ) /nəɹəθù/; 1333–1364?) – przedostatni król Królestwa Pinya w latach 1359–1364.
Jako trzeci syn króla Kyawswy I wstąpił na tron po swoim bracie królu Kyawswie II w grudniu 1359 roku, w czasie gdy zaczęły nasilać się najazdy Szanów z północy[2]. Celem tych najazdów było zarówno jego królestwo, jak i rywalizujące z nim Królestwo Sikongu znajdujące się po drugiej stronie rzeki Irawadi[3].
W roku 1364 król Narathu opracował plan pokonania rywalizującego z jego królestwem Sikongu oraz nieznośnych szańskich najeźdźców z północy. Zawiązał on sojusz z saopha z Mogaung, aby wspólnie zaatakować Sikong. Kiedy jednak siły Mogaung zaatakowały Sikong, armie Pinya biernie obserwowały sytuację z drugiego brzegu rzeki. Ale pechowo dla Narathu, jego plan spalił na panewce. Siły Mogaung zdobyły Sikong samodzielnie, a następnie, mszcząc się za zdradę Narathu, obróciły swój atak przeciwko Pinya. Wojska Szanów przeprawiły się przez rzekę, zdobyły miasto Pinya[4]. Narathu został pojmany i doprowadzony do Mogaung jako jeniec. Jest on znany w historii birmańskiej pod przydomkiem Maw-Pa Min (မောပါမင်း /mɔ́ pà mɪ́ɴ/; pol. Król zabrany do kraju Maw (Szan))[1].
Chociaż po swoich najazdach Szanowie nie okupowali środkowej Birmy, pozostawiły one ten region w opłakanym stanie. Najstarszy brat Narathu, Uzana II objął po nim tron Pinya, ale utrzymał się na nim tylko trzy miesiące.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
