Spółgłoska nosowa języczkowa

Spółgłoska nosowa języczkowa – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [ɴ].

Spółgłoska nosowa języczkowa

Numer IPA	120
ɴ
Jednostka znakowa	ɴ
Unikod	U+0274
UTF-8 (hex)	c9 b4
Inne systemy
X-SAMPA	N\
Kirshenbaum	n"
IPA Braille↗	⠔⠝
Przykład
informacje • pomoc
Obraz znaku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Artykulacja

Opis

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ɴ]:

• modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
• Mimo iż dochodzi do zablokowania przepływu powietrza przez tor ustny jamę ustną, podniebienie miękkie jest opuszczone i powietrze uchodzi przez nos – jest to spółgłoska nosowa
• prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka - jest to spółgłoska środkowa
• tylna część języka dotyka języczka – jest to spółgłoska języczkowa
• wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna

Warianty

Opisanej powyżej artykulacji może towarzyszyć dodatkowo:

• wzniesienie środkowej części grzbietu języka w stronę podniebienia twardego, mowa wtedy o spółgłosce zmiękczonej (spalatalizowanej): [ɴʲ]
• przewężenie w gardle, mowa wtedy o spółgłosce faryngalizowanej spółgłosce: [ɴˤ]
• zaokrąglenie warg, mowa wtedy o labializowanej spółgłosce [ɴʷ]

Przykłady

• w języku japońskim: 日本 [nihoɴ] „Japonia”
• w języku klallam: sqəyáyŋəxʷ [sqə'jajɴəxʷ] „duże drzewo”