gatunek ryby Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Morszczuk argentyński[2] (Merluccius hubbsi) – gatunek morskiej, wędrownej ryby dorszokształtnej z rodziny morszczukowatych (Merlucciidae). Prowadzi bentopelagiczny i drapieżniczy tryb życia. Jest poławiany gospodarczo przez cały rok. Mięso ma białe, dość chude, uważa się je za smaczne[2].
| Merluccius hubbsi[1] | |||
| Marini, 1933 | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
morszczuk argentyński | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Zasięg występowania | |||
 Zasięg występowania oznaczony kolorem jasnoniebieskim | |||
Południowo-zachodni Ocean Atlantycki wzdłuż wybrzeży Argentyny, Urugwaju i Brazylii[3], po Cieśninę Magellana i Falklandy (do około 53°S)[2]. Gatunek spotykany na głębokościach 50–800 m, dorosłe osobniki przebywają na szelfie kontynentalnym zwykle pomiędzy 100 a 200 m[4] p.p.m.
Takson opisany naukowo przez argentyńskiego ichtiologa Tomasa Leandro Mariniego w 1933 z prowincji Buenos Aires pod nazwą Merluccius hubbsi[5], a w 2003 (Lloris i Matallanas) pod synonimiczną[3] nazwą Merluccius patagonicus (czasami uznawaną za odrębny gatunek[6]). W polskojęzycznej literaturze ichtiologicznej opisywany pod zwyczajową nazwą morszczuk argentyński[2][7]. W przepisach Rady Europejskiej otrzymał polską nazwę morszczuk patagoński (Merluccius hubbsi)[8].
Morszczuk argentyński charakteryzuje się lekko wysuniętą żuchwą, płetwy piersiowe dorosłych osobników są krótkie, nie sięgają okolicy odbytowej, druga płetwa grzbietowa i płetwa odbytowa są lekko wklęsłe[2]. Ubarwienie ma srebrzyste ze złocistym grzbietem i srebrzystobiałym brzuchem[4].
Opis płetw: D1 12–13, D2 36–39, A 37–41, P 12–14. Liczba łusek wzdłuż linii bocznej: około 130[2].
Dorosłe osobniki tego gatunku osiągają maksymalnie 95 cm[4] (100 cm[2]) długości całkowitej (TL). W połowach pozyskuje się osobniki o przeciętnej długości 30–70 cm[2].
Gatunek bentopelagiczny – w ciągu dnia żeruje przy dnie, gdzie poluje głównie na ryby przydenne, a w nocy jest bardziej aktywny w wodach pelagicznych, w których dorosłe osobniki żywią się śledziowatymi[2], nototeniowatymi, świetlikowatymi i błękitkiem południowym, a także kałamarnicami i makrozooplanktonem (krylem i obunogami); młode ryby zjadają drobne pancerzowce[4].
Morszczuki argentyńskie osiągają dojrzałość płciową po 2–3 latach życia. Rozród odbywa się głównie w okresie od grudnia do lutego[2]. Jak większość morszczuków, jest to gatunek bardzo płodny; samice składają drobną ikrę unoszoną w toni wodnej przez kropelkę tłuszczu[7].
W okresie rozrodu morszczuki argentyńskie odbywają wędrówki w kierunku wód przybrzeżnych, a po tarle podejmują wędrówki żerowiskowe na głębsze wody[2].
Według stanu ze stycznia 2019 Merluccius hubbsi nie figuruje w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.