![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/68/Suzdal_asv2019-01_img22_Alexandrovsky_Monastery.jpg/640px-Suzdal_asv2019-01_img22_Alexandrovsky_Monastery.jpg&w=640&q=50)
Monaster św. Aleksandra Newskiego w Suzdalu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Monaster św. Aleksandra Newskiego – pierwotnie żeński, po reaktywacji męski klasztor prawosławny w Suzdalu, należący do eparchii włodzimierskiej.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/ba/AscentionChurchAlexandrovsky_Monastery.jpg/640px-AscentionChurchAlexandrovsky_Monastery.jpg)
![]() | |||
![]() | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Miejscowość | |||
Kościół | |||
Rodzaj klasztoru |
męski | ||
Eparchia | |||
Ihumen |
Abel (Urgałkin)[1] | ||
Klauzura |
nie | ||
Obiekty sakralne | |||
Cerkiew |
Wniebowstąpienia Pańskiego | ||
Fundator |
Aleksander Newski – przypuszczalny | ||
Styl |
włodzimiersko-suzdalski | ||
Data budowy |
XVII w. | ||
Data zamknięcia |
po 1917 | ||
Data reaktywacji |
2005 | ||
![]() | |||
|
Według podania pierwsza wspólnota monastyczna w miejscu dzisiejszego klasztoru św. Aleksandra została założona w 1240 przez Aleksandra Newskiego, który ufundował na potrzeby wspólnoty drewnianą cerkiew[2]. W kolejnych stuleciach monaster otrzymywał nadania ziemskie od kolejnych książąt moskiewskich, a jego pozycja wzrosła na tyle, że zaczął być określany jako Wielka Ławra[2]. Zabudowania klasztorne z tego okresu nie przetrwały – śladem po nich są jedynie dwie płyty nagrobne z 1362 i 1393, znajdujące się pierwotnie w miejscach pochówku księżniczek suzdalskich Marii i Agripiny[2].
W 1650 na polecenie biskupa suzdalskiego Serapiona dokonano rozbiórki starszych zabudowań monasterskich i zastąpiono je całkowicie nową architekturą. Na budowę głównej cerkwi, powstałej w 1695 świątyni pod wezwaniem Wniebowstąpienia Pańskiego, środki przekazała Natalia Naryszkina[2]. Nowy zespół zabudowań monasterskich został wzniesiony w stylu typowym dla siedemnastowiecznej architektury ziemi włodzimierskiej i suzdalskiej. Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego jest zwieńczona pięcioma cebulastymi kopułami, z absydą, dekorowana zewnętrznie starannie rzeźbionymi fryzami i obramowaniami okien, bez dekoracji malarskiej na zewnątrz[2]. Dzwonnica cerkwi nie tworzy z nią jednej bryły, lecz jest usytuowana w sąsiedztwie świątyni[2]. Jest to jedyna taka budowla w Suzdalu, która nie posiada dekoracji zewnętrznej[3].
W XVIII w. całość zabudowań klasztornych została otoczona niskim murem z cegły, w którym dla celów dekoracyjnych umieszczono baszty naśladujące ruską architekturę obronną. W murze znajdowała się również ozdobna brama wjazdowa – obiekt ten razem z fragmentem przyległego muru jest jedynym jego zachowanym elementem[2].
Od 2005 monaster jest ponownie czynny[4].