Monaster Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Belgradzie
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Monaster Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni – prawosławny żeński klasztor w Belgradzie, w eparchii belgradzkiej Serbskiego Kościoła Prawosławnego, utworzony w 1936.
 Główna cerkiew monasterska | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru | |
| Eparchia |
belgradzka |
| Ihumenia |
Anastazja (Savković) |
| Klauzura |
nie |
| Typ monasteru |
żeński |
| Obiekty sakralne | |
| Cerkiew |
Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni |
| Kaplica |
św. Mikołaja |
| Założyciel klasztoru |
mniszki z monasteru Kuveždin |
| Fundator |
Persida Milenković |
| Styl |
bizantyjsko-serbski |
| Data budowy |
1935–1936 |
Położenie na mapie Belgradu  | |
Położenie na mapie Serbii  | |
| 44,79°N 20,44°E | |
| Strona internetowa | |
Fundatorką monasteru była Persida Milenković. Teren pod budowę świątyni przekazało miasto[1]. Pierwsza grupa dwunastu mniszek przybyła do Belgradu z monasteru Kuveždin na Fruškiej gorze. Był to pierwszy od kilkuset lat nowy żeński klasztor tradycji serbskiej, utworzony z pomocą mniszek z monasteru Novo Hopovo – rosyjskich emigrantek, dawnej wspólnoty monasteru Narodzenia Matki Bożej z Leśnej[1][2]. Wśród założycielek klasztoru były zarówno Serbki, jak i Rosjanki, zaś pierwszą przełożoną wspólnoty została dotychczasowa ihumenia monasteru Kuveždin Melania (Krivokućin). Monaster belgradzki był początkowo filią tegoż klasztoru[3]. Główna cerkiew monasterska została wzniesiona w latach 1935–1936 według projektu rosyjskiego architekta Iwana Rika (inne źródła wskazują Serba Pavlego Petrovicia[1][4]) w stylu nawiązującym do średniowiecznego serbskiego budownictwa sakralnego[4] i wyświęcona 25 października 1936 przez patriarchę serbskiego Barnabę. Malowidła we wnętrzu obiektu wykonał Dušan Mihajlović w latach 1972–1982[1].
Monaster Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni pozostawał czynny podczas II wojny światowej. W 1945 w klasztorze zmarł wskutek poniesionych wcześniej z rąk ustaszy tortur metropolita zagrzebski Dosyteusz[5].
W monasterze szczególnym kultem otaczane są kopie Leśniańskiej Ikony Matki Bożej, Zografskiej Ikony Matki Bożej, ikona Opieki Matki Bożej, która przetrwała z pożaru klasztoru Kuveždin podczas II wojny światowej, ikona św. Nektariusza z Eginy uznawana za cudotwórczą oraz ikona św. Mikołaja podarowana przez archimandrytę Justyna (Popovicia). Od 2008 w cerkwi monasterskiej wystawione dla kultu są również relikwie metropolity zagrzebskiego Dosyteusza[1]. Oprócz nich monaster posiada relikwie kilkunastu różnych świętych z różnych epok i krajów[3]. Na wyposażeniu klasztoru pozostają ikony z XVIII i XIX w., jak również zabytkowe rękopisy i księgi liturgiczne[1].
Na terenie monasteru pochowani zostali metropolita Skopje Józef, metropolita budziński Arseniusz, metropolita zagrzebski Damaskin oraz biskup budziński Daniel[1].
- Melania (Krivokućin), 1936–1942
- Angelina (Graczowa)
- Agnia (Dimitrović)
- Anastazja (Sadković), 2001-2019
- Teodora (Vasić), od 2020
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
