Modlitwa arcykapłańska Jezusa
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Modlitwa arcykapłańska Jezusa – nazwa 17. rozdziału Ewangelii Jana, zawierającego teologiczne wyjaśnienie sensu męki i śmierci Jezusa. Jest to część tzw. mowy pożegnalnej Jezusa.
Nazwę modlitwa arcykapłańska zaproponował luterański teolog David Chytraeus (1530-1600).
Na kapłański charakter tej modlitwy wskazywał szczególnie Cyryl Aleksandryjski. Rupert z Deutz tak streścił tę modlitwę: „Tak modlił się za nas arcykapłan, który sam był błagającym i przebłaganiem, kapłanem i ofiarą”.
Zdaniem Benedykta XVI modlitwę tę można zrozumieć tylko na tle żydowskiego Święta Przebłagania Jom Kipur. „To co tam przedstawiane było w obrzędach, teraz dzieje się rzeczywiście, i to w znaczeniu definitywnym”[1].
Benedykt XVI wyróżnia cztery główne tematy modlitwy arcykapłańskiej Jezusa[2]:
- Temat życia: „A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa” J 17,3
- Temat uświęcenia: „Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. [...] A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie” J 17,17-19
- Objawienie imienia Boga: „Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje”. J 17,6
- Przyszła jedność uczniów: „Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno”. J 17,11