![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2a/Vidyashankara_Temple_at_Shringeri.jpg/640px-Vidyashankara_Temple_at_Shringeri.jpg&w=640&q=50)
Mimansa
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mimansa (dewanagari मीमांसा, trl. Mīmāṃsā) – ortodoksyjny kierunek w filozofii indyjskiej, jedna z darśan. Powstał prawdopodobnie w IV wieku p.n.e. Założył go Dźajmini. Jego wyznawcy to mimansakowie[1].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2a/Vidyashankara_Temple_at_Shringeri.jpg/640px-Vidyashankara_Temple_at_Shringeri.jpg)
Według mimansy Wedy są źródłem wewnętrznej wiedzy, są wieczne i nieomylne. Zajmując się wedyjskim rytuałem ofiarnym i objaśnieniami o sposobach składania ofiar wedyjskich[2], przedstawiciele szkoły próbowali przeprowadzić systematyczną interpretację tekstów wedyjskich i usunąć istniejące sprzeczności. Ważnym założeniem mimamsy jest wiara w zbawienie poprzez czyny (co zbliżone jest do filozofii karmajogi). Funkcjonuje pod nazwą „karmamimasa”.
Przedstawiciele szkoły i ich dzieła:
- „Mimansasutra”
- „Samkarsanakanda” („Rozdział podsumowujący”) – komentarz do Mimamsasutr
- Śabaraswamin (IV w. n.e.)
- „Mimansabhaszja” („Szczegółowy komentarz do systemu mimansy”)
- Kumarila (VII w. n.e.) – założyciel szkoły mimansy, nurt polemiczny, teorie poznania
- „Slokawarttika” („Wierszowany komentarz uzupełniający”),
- „Tantra-varttika” („Objawienie doktryny”),
- „Tup-tika” („Mały komentarz”),
- „Brhata – tika” („Wielki komentarz”),
- Prabhakara Miśra (VII w. n.e.) – założyciel szkoły mimansy, nurt tradycyjny, rytualistyczny
- „Nibandhana”,
- „Laghwi” („Wiwarana”)
- Mandanamiśra (ok. 700 r.)
- „Bhavanavireka” („Rozpatrzenie idei siły stwórczej wezwania”),
- „Vidhiviveka” („Rozpatrzenie kwestii wezwania wedyjskiego”)
- Umweka (VIII w. n.e.)
- „Ślokawarttika”
- „Prakaranapańćika” („Objaśnienie w formie samodzielnego dzieła”),
- „Rjuwimalapaćika” („Właściwe i klarowne objaśnienie”)
- „Kasika” („Komentarz z Benares”)
- „Njajaratnakara” („Kopalnia klejnotów logiki”),
- „Śastradipika” („Rozjaśnienie nauk”),
- „Nyaya-ratnamala” („Girlanda klejnotów dialektyki”)
- „Mimamsanyayaprakasa” („Objaśnienie reguł mimansy”)
- Bhakara (XVII w.)
- „Arthasamgraha” („Kompendium przedmiotów rozważań”)