Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michael Thonet (ur. 2 lipca 1796 w Boppard, Niemcy, zm. 3 marca 1871 w Wiedniu) – niemiecko-austriacki stolarz i pionier przemysłowej produkcji mebli.
Thonet był synem mistrza garbarza, Franza Antona Thoneta z Boppard. Po odbyciu nauki na cieślę, Thonet otworzył swój własny warsztat w 1819 roku[1][2]. Rok później ożenił się z Anną Grahs, z którą miał siedmiu synów i sześć córek. Tylko pięciu synów przeżyło dzieciństwo.
W latach trzydziestych XIX wieku, Thonet próbował wykonywać meble z drewna giętego. Początkowo eksperymentował z materiałem klejonym z kilku warstw forniru. Pierwszym sukcesem był tzw. Bopparder Schichtholzstuhl z roku 1836. Thonet zyskał znaczną niezależność w roku 1837 po nabyciu fabryki kleju, który stosował do wyrobu swoich mebli. Jednak nie udało mu się uzyskać opatentowania swojej technologii wyrobu mebli w Prusach w 1840 r., patent przyznano mu w Paryżu w 1841 r.[3]
Na targach w Koblencji w 1841 roku, Thonet spotkał księcia Klemensa Wenzela von Metternich, który był entuzjastą mebli Thoneta i który stwierdzając: „W Boppard będzie Pan zawsze biedny. Proszę przyjechać do Wiednia”, zaprosił go na dwór do Wiednia.
Kiedy zakład w Boppard popadł w trudności finansowe, Thonet sprzedał go i wraz z rodziną przeniósł się do Wiednia w 1842 r. Tutaj pracował wraz z synami nad wystrojem wnętrz Pałacu Liechtenstein jako podwykonawca znanego w Wiedniu wytwórcy mebli Carla Leistlera. Odegrał również dużą rolę przy pracach nad wystrojem Pałacu Schwarzenberg. Kawiarnia „Café Daum” była pierwszym oficjalnym lokalem, w której od około roku 1850 znajdowały się wyłącznie krzesła Thoneta. Krzesło numer 4 od tamtych czasów jest klasycznym krzesłem wiedeńskich kafejek.
W roku 1849 jeszcze raz założył własne przedsiębiorstwo, które przekazał swoim synom w roku 1853 nadając mu firmę Bracia Thonet – „Gebrüder Thonet”.
W roku 1850 Thonet wykonał Krzesło numer 1. Na Wielkiej Wystawie Światowej w Londynie w 1851 roku zdobył brązowy medal za swoje meble. Były to meble wykonane z klejonych ze sobą i giętych prętów z palisandru, stosunkowo drogiego materiału, co sprawiało, że były produktem luksusowym[4]. Wyróżnienie na wystawie przyniosło mu światowe uznanie. Na następnej Wielkiej Wystawie Światowej w Paryżu w 1855 roku, otrzymał srebrny medal. W roku 1857 ruszyła produkcja w nowej fabryce mebli w Koryčanach na Morawach, a potem otwierano kolejne zakłady w miejscowościach Bystrice pod Hostynem i Vsetin.
Stopniowo Thonet przestał używać do produkcji mebli drewna klejonego warstwowo, zastępując je prętami bukowymi. Drewno początkowo było rozmiękczane poprzez gotowanie w wodzie lub parze wodnej, a następnie było suszone w specjalnych metalowych formach, które przejmowały napięcia związane z suszeniem i zapobiegały pękaniu materiału. Właśnie z meblami wykonanymi z giętej buczyny (określanymi jako meble thonetowskie) Michael Thonet jest najbardziej kojarzony.
W roku 1859 powstało słynne Krzesło numer 14 znane jako Konsumstuhl Nr. 14. Jest to „krzesło wszystkich krzeseł” (dzisiaj model 214). Do czasów współczesnych wyprodukowano ok. 60 milionów sztuk tego modelu[5], należy do tej liczby dodać liczne kopie sprzedawane przez konkurentów Thoneta. Za jego projekt Thonet otrzymał złoty medal na Wystawie Światowej w Paryżu w 1867 roku.
(źródło: Publikacja Braci Thonet z 1896 „Festschrift der Gebrüder Thonet von 1896”)
Dzisiaj można zwiedzać muzeum znajdujące się w Fabryce Mebli we Frankenbergu. Kiedy Michael Thonet zmarł w roku 1871 w Wiedniu, Gebrüder Thonet sprzedawała swoje krzesła w całej Europie, Chicago i Nowym Jorku. Thonet został pochowany najpierw na cmentarzu Sankt Marxer Friedhof w Wiedniu. W 1888 roku przeniesiono jego grób do grobowca rodzinnego na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.