Mezangium zewnętrzne
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mezangium zewnętrzne (gr. mesos – między; angeion – naczynie; inaczej: mezangium zewnątrzkłębuszkowe[1] lub pozakłębuszkowe[2][3]) – tkanka łączna należąca do mezangium, leżąca pomiędzy tętniczką doprowadzającą a odprowadzającą. Jest elementem aparatu przykłębuszkowego.
Komórki mezangium zewnętrznego są płaskie i wydłużone[1]. Charakteryzują się wydłużonymi, skierowanymi w stronę plamki gęstej jądrami komórkowymi[3]. Mezangiocyty posiadają liczne poprzeplatane ze sobą wypustki otoczone siatką (fr. lacis) utworzoną z materiału mezangialnego[1][3].