Loading AI tools
niemiecki narciarz alpejczyk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Markus Wasmeier (ur. 9 września 1963 w Schliersee) – niemiecki narciarz alpejski, dwukrotny mistrz olimpijski, dwukrotny medalista mistrzostw świata oraz zdobywca Małej Kryształowej Kuli w klasyfikacji Pucharu Świata w supergigancie.
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
SC Schliersee | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
W zawodach Pucharu Świata Markus Wasmeier zadebiutował 5 lutego 1983 roku w St. Anton, gdzie zajął 49. miejsce w zjeździe. Pierwsze punkty zdobył blisko rok później, 29 stycznia 1984 roku w Garmisch-Partenkirchen, zajmując dziesiąte miejsce w kombinacji. W sezonie 1983/1984 punkty zdobył jeszcze jeden raz, 20 marca 1984 roku w Oppdal, gdzie był piąty w supergigancie. W klasyfikacji generalnej dało mu to 61. miejsce. Pierwsze podium w zawodach tego cyklu wywalczył 11 grudnia 1984 roku w Sestriere, zajmując drugie miejsce w gigancie. W zawodach tych rozdzielił na podium reprezentującego Luksemburg Marka Girardellego i Maxa Julena ze Szwajcarii. Jeszcze siedmiokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, jednak nie stawał już na podium. Sezon 1984/1985 zakończył na dziesiątym miejscu w klasyfikacji generalnej, piątym w kombinacji i dziewiątym w gigancie. W 1985 roku wystąpił także na mistrzostwach świata w Bormio, gdzie zdobył pierwszy medal na arenie międzynarodowej. Zwyciężył wtedy w gigancie, wyprzedzając bezpośrednio Szwajcara Pirmina Zurbriggena i Marka Girardellego. Zajął tam również siódme miejsce kombinacji i dwudzieste w zjeździe.
Przez dwa kolejne zajmował trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. W tym czasie aż osiemnaście razy stawał na podium, odnosząc przy tym sześć zwycięstw: 9 lutego 1986 roku w Morzine, 16 marca 1986 roku w Whistler, 16 grudnia 1986 roku w Val d’Isère i 11 stycznia 1987 roku w Garmisch-Partenkirchen był najlepszy w supergigancie, 9 lutego 1986 roku w Morzine zwyciężył w kombinacji, a 17 stycznia 1987 roku w Wengen wygrał zjazd. W sezonie 1985/1986 wyprzedzili go tylko Girardelli i Zurbriggen, a Niemiec zdobył jedyną w karierze Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji supergiganta. W tym samym sezonie był też drugi za Zurbriggenem w klasyfikacji kombinacji. W kolejnym sezonie oprócz trzeciego miejsca w klasyfikacji generalnej Wasmeier zajął także trzecie miejsce w klasyfikacji supergiganta, w obu przypadkach ulegając tylko Zurbriggenowi i Girardellemu. Z mistrzostw świata w Crans-Montana w 1987 roku wrócił z brązowym medalem w supergigancie. Był też między innymi piąty w kombinacji i dziewiąty w zjeździe.
Najważniejszym punktem sezonu 1987/1988 były igrzyska olimpijskie w Calgary. Nie stanął tam na podium, zajmując między innymi szóste miejsce w biegu zjazdowym i siódme w kombinacji. W zawodach pucharowych trzykrotnie plasował się w najlepszej trójce, w tym 10 stycznia 1988 roku w Val d’Isère odniósł kolejne zwycięstwo w supergigancie. W klasyfikacji generalnej był tym razem szósty, w klasyfikacji supergiganta zajął drugą pozycję, a w kombinacji był czwarty. Podobne wyniki osiągał w sezonie 1988/1989, który ukończył na szóstej pozycji. W klasyfikacji supergiganta zajął szóste miejsce, a w kombinacji był drugi za Girardellim. Mistrzostwa świata w Vail w 1989 roku nie przyniosły mu jednak medalu. Najlepsze wyniki uzyskał tam w supergigancie i kombinacji, które ukończył na piątych miejscach.
Kolejne pucharowe zwycięstwo odniósł dopiero 17 marca 1991 roku w Lake Louise, wygrywając supergiganta. W sezonie 1990/1991 punkty zdobył jeszcze tylko jeden raz, zajmując jedenaste miejsce w kombinacji w Kitzbühel. Ostatecznie został sklasyfikowany na 40. pozycji, co było jego najsłabszym wynikiem od 1984 roku. Na przełomie stycznia i lutego 1991 roku startował na mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm, jednak ponownie nie zdobył medalu. Jego najlepszym wynikiem było tam trzynaste miejsce w supergigancie. Ostatnie pucharowe sukcesy osiągał w sezonie 1991/1992, kiedy trzykrotnie stawał na podium. Najpierw zwyciężył w zjeździe 11 stycznia 1992 roku w Garmisch-Partenkirchen, następnie dwa tygodnie później w Wengen był drugi w tej samej konkurencji, a 2 lutego 1992 roku w Saint-Gervais-les-Bains zajął trzecie miejsce w gigancie. W pozostałych startach w PŚ już nigdy nie stanął na podium. Wyniki te pozwoliły mu zająć siódme miejsce w klasyfikacji generalnej, szóste w klasyfikacji zjazdu oraz trzecie w kombinacji, za Paulem Accolą ze Szwajcarii i Austriakiem Hubertem Strolzem. Na igrzyskach olimpijskich w Albertville w lutym 1992 roku jego najlepszym wynikiem było czwarte miejsce w zjeździe. Walkę o medal przegrał tam z Austriakiem Güntherem Maderem o 0,15 sekundy.
Największe sukcesy Wasmeier osiągnął w 1994 roku, kiedy zdobył dwa medale podczas igrzysk olimpijskich w Lillehammer. Starty rozpoczął od zajęcia 36. miejsca w zjeździe. Dwa dni później nie ukończył rywalizacji w kombinacji, jednak w kolejnym starcie, supergigancie, okazał się najlepszy. Niemiec zwyciężył z przewagą 0,08 sekundy nad Tommym Moe z USA i 0,40 sekundy nad Norwegiem Kjetilem André Aamodtem. Na koniec wystąpił w gigancie, w którym po pierwszym przejeździe zajmował trzecie miejsce ze stratą 0,37 sekundy do prowadzącego Christiana Mayera. W drugim przejeździe także uzyskał trzeci wynik, jego łączny czas był jednak najlepszy i dał mu drugi złoty medal. Na podium wyprzedził o 0,10 sekundy Szwajcara Ursa Kälina i o 0,20 sekundy Christiana Mayera. W Pucharze Świata plasował się jednak poza najlepszą dziesiątką klasyfikacji generalnej. W 1994 roku zakończył karierę.
Wasmeier wielokrotnie zdobywał medale mistrzostw kraju, w tym złote w zjeździe i gigancie w latach 1986–1987 oraz supergigancie w latach 1986–1989. W 1994 roku został wybrany sportowcem roku w Niemczech. Po zakończeniu kariery pracował między innymi jako komentator dla niemieckiej stacji ARD.
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
6. | 15 lutego | 1988 | Calgary | Zjazd | 1:59,63 | +2,40 | Pirmin Zurbriggen |
7. | 17 lutego | 1988 | Calgary | Kombinacja | 36,55 pkt | +28,89 pkt | Hubert Strolz |
DNF | 21 lutego | 1988 | Calgary | Supergigant | 1:39,66 | - | Franck Piccard |
19. | 25 lutego | 1988 | Calgary | Gigant | 2:06,37 | +5,32 | Alberto Tomba |
4. | 9 lutego | 1992 | Albertville | Zjazd | 1:50,37 | +0,25 | Patrick Ortlieb |
5. | 11 lutego | 1992 | Albertville | Kombinacja | 14,58 pkt | +18,19 pkt | Josef Polig |
9. | 16 lutego | 1992 | Albertville | Supergigant | 1:13,04 | +1,54 | Kjetil André Aamodt |
DNF | 18 lutego | 1992 | Albertville | Gigant | 2:06,98 | - | Alberto Tomba |
36. | 13 lutego | 1994 | Lillehammer | Zjazd | 1:45,75 | +2,78 | Tommy Moe |
DNF | 15 lutego | 1994 | Lillehammer | Kombinacja | 3:17,53 | - | Lasse Kjus |
1. | 17 lutego | 1994 | Lillehammer | Supergigant | 1:32,53 | – | – |
1. | 23 lutego | 1994 | Lillehammer | Gigant | 2:52,46 | – | – |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
20.[1] | 3 lutego | 1985 | Bormio | Zjazd | 2:06,68 | +3,05 | Pirmin Zurbriggen |
7. | 5 lutego | 1985 | Bormio | Kombinacja | 7,67 pkt | +48,37 pkt | Pirmin Zurbriggen |
1. | 7 lutego | 1985 | Bormio | Gigant | 2:28,90 | - | - |
9. | 31 stycznia | 1987 | Crans-Montana | Zjazd | 2:07,80 | +1,41 | Peter Müller |
5. | 1 lutego | 1987 | Crans-Montana | Kombinacja | 28,27 pkt | +19,88 pkt | Marc Girardelli |
3. | 2 lutego | 1987 | Crans-Montana | Supergigant | 1:19,93 | +1,15 | Pirmin Zurbriggen |
13. | 4 lutego | 1987 | Crans-Montana | Gigant | 2:32,38 | +2,73 | Pirmin Zurbriggen |
5. | 3 lutego | 1989 | Vail | Kombinacja | 4,72 pkt | +41,19 pkt | Marc Girardelli |
29.[2] | 6 lutego | 1989 | Vail | Zjazd | 2:10,39 | +3,59 | Hansjörg Tauscher |
5. | 8 lutego | 1989 | Vail | Supergigant | 1:38,81 | +0,75 | Martin Hangl |
13. | 9 lutego | 1989 | Vail | Gigant | 2:37,66 | +3,66 | Rudolf Nierlich |
24.[3] | 27 stycznia | 1991 | Saalbach | Zjazd | 1:54,91 | +3,30 | Franz Heinzer |
13. | 23 stycznia | 1991 | Saalbach | Supergigant | 1:26,73 | +2,98 | Stephan Eberharter |
DNF[4] | 30 stycznia | 1991 | Saalbach | Kombinacja | 16,28 pkt | - | Stephan Eberharter |
14.[5] | 8 lutego | 1993 | Morioka | Kombinacja | 34,22 pkt | +63,70 pkt | Lasse Kjus |
9. | 10 lutego | 1993 | Morioka | Gigant | 2:15,36 | +2,90 | Kjetil André Aamodt |
35. | 11 lutego | 1993 | Morioka | Zjazd | 1:32,06 | +3,66 | Urs Lehmann |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.