Mara[7] (Dolichotis) – rodzaj ssaków z podrodziny mar w obrębie rodziny kawiowatych (Caviidae).
Szybkie fakty Domena, Królestwo ...
Zamknij
Długość ciała (bez ogona) 420–800 mm, długość ogona 19–40 mm, długość tylnej stopy 91–160 mm, długość ucha 58–103 mm; masa ciała 1,8–9 kg[9][11].
Rodzaj zdefiniował w 1819 roku francuski zoolog Anselme Gaëtan Desmarest na łamach Journal de Physique, de Chimie, d’Histoire Naturelle et des Arts[1]. Na gatunek typowy Desmarest wyznaczył (oznaczenie monotypowe) marę patagońską (D. patagonum).
Etymologia
- Dolichotis: gr. δολιχος dolikhos ‘długi’; ους ous, ωτος ōtos ’ucho’[12].
- Mara: nazwa mara oznaczająca w językach araukańskich ‘marę’[13]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): „La biscacha a bandeau” (= Cavia patachonica G. Shaw, 1801 (= Cavia patagonum Zimmermann, 1780)).
- Pediolagus: gr. πεδιον pedion ‘pole, równina’, od πεδον pedon ‘ziemia, grunt’, od πους pous, ποδος podos ‘stopa’[14]; λαγoς lagos ‘zając’[15]. Gatunek typowy (oznaczenie oryginalne): Dolichotis centralis Weyenbergh, 1877 (= Dolichotis salinicola Burmeister, 1876).
- Weyenberghia: Hendrik Weyenbergh (1842–1885) holenderski zoolog, działający w Argentynie, założyciel Museo de Zoología w Kordobie[4]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Dolichotis salinicola Burmeister, 1876.
- Paradolichotis: gr. παρα para ‘blisko, obok’[16]; rodzaj Dolichotis Desmarest, 1819.
- Lagospedius: gr. λαγoς lagos ‘zając’[15]; πεδιον pedion ‘pole, równina’, od πεδον pedon ‘ziemia, grunt’, od πους pous, ποδος podos ‘stopa’[14]. Gatunek typowy (oznaczenie oryginalne): Dolichotis centralis Weyenbergh, 1877 (= Dolichotis salinicola Burmeister, 1876).
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[17][7]:
Opisano również gatunki wymarłe na terenie dzisiejszej Argentyny[18]:
- Dolichotis chapalmalensis (Ameghino, 1908)[19] (pliocen)
- Dolichotis improlus (Ameghino, 1891)[20] (plejstocen)
- Dolichotis intermedius Ameghino, 1889[21] (pliocen)
- Dolichotis mayor (H. Gervais & Ameghino, 1880)[22] (fanerozoik)
- Dolichotis minor (H. Gervais & Ameghino, 1880)[22] (plejstocen)
- Dolichotis platycephalus Ameghino, 1889[23] (plejstocen)
Nazwa zastępcza dla Weyenberghia Kraglievich, 1927.
C.A. Marelli. Notas anatómicas que fundamentan el género Pediolagus de roedores hystricomorfos. „Memorias Jardín Zoológico de La Plata”. 3, s. 1, 1927. (hiszp.). L. Kraglievich. Los géneros vivientes de la subfamilia Caviinae con descripción de Weyenberghia salinicola, nuevo subgénero. „Physis”. 8, s. 578, 1927. (hiszp.). L. Kraglievich. Nota preliminary sobre nuevos generos y especies de roedores de la fauna argentina. „Physis”. 8, s. 594, 1927. (hiszp.). C.A. Marelli. Notas anatomicas que fundamentan el género Lagospedius de roedores historicomorfos. „Physis”. 9, s. 103, 1928. (hiszp.). Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 289. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.). D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Dolichotis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2019-10-30]. Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 356. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.). N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-16]. (ang.).
Identyfikatory zewnętrzne:
