Lądowisko Bezmiechowa

Lądowisko Bezmiechowa – lądowisko w miejscowości Bezmiechowa Górna, w gminie Lesko, w województwie podkarpackim. Leży około 8 km na północny wschód od Leska. W 2012 r. zostało wpisane na listę lądowisk ULC. Posiada trawiastą drogę startową o długości 630 m.

Lądowisko Bezmiechowa

Państwo	Polska
Miejscowość	Bezmiechowa Górna
Typ	wielofunkcyjne
Właściciel	Politechnika Rzeszowska
Zarządca	Akademicki Ośrodek Szybowcowy
Strefa czasowa	UTC +1
Wysokość	450 m n.p.m.
Drogi startowe
Kierunek 013/: trawa, 630 m
Położenie na mapie Polski Lądowisko Bezmiechowa
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Lądowisko Bezmiechowa
Położenie na mapie powiatu leskiego Lądowisko Bezmiechowa
Położenie na mapie gminy Lesko Lądowisko Bezmiechowa
49°31′18,1″N 22°24′37,6″E
Strona internetowa

Użytkownikiem lądowiska jest Akademicki Ośrodek Szybowcowy Politechniki Rzeszowskiej im. Tadeusza Góry.

Historia

W Bezmiechowej Górnej w okresie II Rzeczypospolitej utworzono – dzięki staraniom studentów Politechniki Lwowskiej – ośrodek szybowcowy (Polska Akademia Szybownictwa). Sprzyjające warunki naturalne, m.in. korzystne prądy termiczne, umożliwiające latanie na tzw. termikę, odkrył pionier polskiego szybownictwa, inżynier Politechniki Lwowskiej Szczepan Grzeszczyk. Lądowisko powstało na terenie wykupionym od jej dotychczasowych właścicieli, państwa Czerkawskich. Tu, w otoczeniu górskiej dzikiej przyrody, swoich sił w tym sporcie próbowała córka marszałka Jadwiga Piłsudska^[1]. Pierwsze zawody szybowcowe zostały tu zorganizowane w 1929 r. W 1930 r. powstała szkoła szybowcowa Aeroklubu Lwowskiego^[2]. 22 sierpnia 1936 r. w bazie rozpoczął się modelarski obóz szybowcowy, zorganizowany przez lwowski oddział Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej^[3]. Od 1936 do 1939 r. instruktorem szybowcowym w Bezmiechowej był Adam Dziurzyński. Kształciła się tutaj Wanda Modlibowska, która w 1937 r. startując z miejscowego lądowiska ustanowiła rekord świata w długości lotu szybowcowego w kategorii kobiet^[4] (ponad dobę w powietrzu). 18 maja 1938 r. wystartował stąd Tadeusz Góra, który po pokonaniu 577,8 km w swobodnym locie na szybowcu PWS-101 (nr rej. SP-1004) wylądował w Solecznikach Małych. Za ten wyczyn Międzynarodowa Federacja Lotnicza przyznała mu 8 stycznia 1939 r. pierwszy w historii medal Lilienthala.

W październiku 1936 r. pod Bezmiechową doszło do wypadku lotniczego, w którym śmierć ponieśli dwaj piloci szybowców^[5].

Stanisław Szczepanowski, inżynier mechanik, podchorąży Wojska Polskiego, zmarł 9 sierpnia 1938 w następstwie obrażeń ciała doznanych w wypadku lotniczym (pilotowany przez niego szybowiec runął na ziemię z wysokości 120 m na skutek oderwania skrzydła)^[6].

Śmiertelne wypadki miały też miejsce na szybowisku m.in. 18 października 2007 r., 28 października 2013 r. i 15 sierpnia 2014 r.

Przypisy

1. Krzysztof Szujecki: Wanda Modlibowska: "Dać im bobu tak, żeby popamiętali, że kobieta też coś potrafi". 2020-09-19. [dostęp 2020-10-01].
2. Stanisław Majerski: Początki lotnictwa polskiego we Lwowie. lwow.home.pl. [dostęp 2016-05-14].
3. Obóz modelarzy L. O. P. P. w Bezmiechowej. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 195 z 27 sierpnia 1936.
4. Wspaniały rekord szybowcowy p. Modlibowskiej. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 108 z 16 maja 1937.
5. Śmierć dwóch pilotów w katastrofie szybowcowej. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 231 z 8 października 1936.
6. Tragiczna śmierć lotnika w Bezmiechowej. „Gazeta Lwowska”. 181, s. 2, 1938-08-12. Lwów..

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona AOS. aosbezmiechowa.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-18)].