Loading AI tools
gatunek ssaka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leniwiec trójpalczasty[12][13] (Bradypus tridactylus) – gatunek ssaka z rodziny leniwcowatych. Wiedzie samotny, nadrzewny, powolny tryb życia w lasach tropikalnych północnej Ameryki Południowej. Żywi się liśćmi cekropki. Po półrocznej ciąży samica rodzi jedno młode. Nie zagraża mu wyginięcie.
| Bradypus tridactylus | |||||
| Linnaeus, 1758[1] | |||||
 | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Podtyp | |||||
| Gromada | |||||
| Podgromada | |||||
| Infragromada | |||||
| Rząd | |||||
| Podrząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Rodzaj | |||||
| Gatunek |
leniwiec trójpalczasty | ||||
| |||||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[11] | |||||
 | |||||
| Zasięg występowania | |||||
 | |||||
Diploidalna liczba chromosomów leniwca trójpalczastego wynosi 2n = 52[14], a więc mniej niż u leniwca pstrego[15], ale więcej niż u grzywiastego[16].
Długość ciała (bez ogona) 450–755 mm, długość ogona 22–110 mm, długość ucha 5–21 mm, długość tylnej stopy 40–120 mm; masa ciała 3,4–6,5 kg. Występuje dymorfizm płciowy: dorosłe samice przerastają samce[14][17]. W obrębie tego zakresu wielkości lokuje się leniwiec pstry[14], podczas gdy leniwiec karłowaty jest mniejszy[18].
Ciało leniwca trójpalczastego porasta długie futro. Włosy są szorstkie, rowkowane. Futro jest barwy ciemnoszarej z czarnymi plamkami ulokowanymi zwłaszcza na grzbiecie i na ramionach. Jaśniejsza barwa występuje głowie i gardle, które są żółtawe[14]. Jasne gardło odróżnia leniwca trójpalczastego od leniwca pstrego[19]. Na grzbiecie samców występuje speculum, wyróżniająca się jaskrawa plama, w której przez pomarańczowożółte pole biegnie pośrodkowy czarny pas[14], podobnie jak u leniwca karłowatego[18] czy pstrego[15]. Zielonkawość zawdzięcza futro rosnącym w leniwczym futrze glonom[14]. Zapewniają one żyjącemu wśród zielonych liści drzew leniwcowi lepszy kamuflaż. Ponadto stanowią dodatkowe źródło pokarmowe, pozwalając zwierzęciu uzupełnić lipidy[19].
Głowa ma szczątkowe małżowiny uszne. W pysku obecne są kołkowate, pozbawione szkliwa zęby[19].
Na klatce piersiowej samicy znajdują się dwa sutki[14].
Ciało wieńczy szczątkowy ogon[14].
Zarówno przednie, jak i tylne kończyny mają po 3 palce, wyposażone w długie pazury[19].
Leniwiec trójpalczasty cechuje się powolnym metabolizmem. Bardzo wolno trawi spożyty pokarm, fermentujący powoli w jego przewodzie pokarmowym[14]. Leniwce oddają stolec bardzo rzadko[19].
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1758 szwedzki przyrodnik Karol Linneusz, nadając mu nazwę Bradypus tridactylus[1]. Miejsce typowe według oryginalnego opisu to „drzewa w Ameryce Południowej” (łac. Habitat in Americæ meridionals arboribus)[1], ograniczone w 1911 roku przez Oldfielda Thomasa do Surinamu[20][21][22]. Holotyp to samica (sygnatura BMNH Mammals 1867.4.12.579) ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Londynie[23].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[24], podobnie Pauli[14].
Leniwiec trójpalczasty zalicza się do rodziny leniwcowatych w podrzędzie liściożerów rzędu włochaczy z grupy szczerbaków. Rodzina ta zawiera pojedynczy rodzaj leniwiec. Obejmuje on 4 gatunki: prócz leniwca trójpalczastego zaliczają się tu także leniwiec pstry, leniwiec karłowaty i niekiedy wyodrębniany do odrębnego rodzaju leniwiec grzywiasty. Ten ostatni stanowi grupę siostrzaną kladu tworzonego przez 3 pozostałe gatunki, który oddzielił się odeń około 19–20 milionów lat temu. Leniwiec trójpalczasty wyodrębnił się w kolejnym podziale, około 5–6 milionów lat temu[19].
Leniwiec wiedzie spokojne życie w koronach drzew. Nie należy do zwierząt o dużej aktywności. W jednym z badań osobnik odpoczywał przez 18,5 godziny na dobę, zwisając z gałęzi grzbietem do dołu. Za dnia wygrzewa się w słońcu. Leniwiec sypia także w rozwidleniach gałęzi, z głową wtuloną w klatkę piersiową pod ramionami[14].
Na ziemi porusza się niezgrabnie[14], schodząc tam raz w tygodniu celem defekacji[19], natomiast leniwiec trójpalczasty sprawnie pływa. Potrafi nawet rozprzestrzeniać się rzekami[14].
Życie spędza samotnie. Niemniej obserwowano grupki do trzech osobników. Z drugiej strony leniwce nie tolerują innych osobników na tym samym drzewie i mogą wobec nich wykazywać agresję[14].
Rozród następuje sezonowo. Ciąża może trwać około sześciu miesięcy, między sierpniem a lutym, po której samica wydaje na świat jednego noworodka. Poród odbywa się od marca do czerwca, a więc porą deszczową. Noworodek jest niewielki. Młode przebywa pod matczyną opieką 5 miesięcy, nim osiągnie samodzielność. Czepia się wtedy brzucha matki. W wieku 3 tygodni zaczyna włączać do swej diety liście, jednak dopiero 2 miesiące później stanowią one istotny element jego pokarmu. Minie rok, nim samica urodzi kolejnego potomka[14]. Dojrzałość płciowa przychodzi w wieku 3–6 lat[11].
Leniwiec trójpalczasty występuje w północnych obszarach Ameryki Południowej, od wschodniej Wenezueli (na wschód i południe od rzeki Orinoko), na wschód przez region Gujana (Gujana, Surinam i Gujana Francuska) do północnej Brazylii (na zachód do Delty Amazonki ograniczony na południu przez Amazonkę)[24][11].
.jpg)
Siedliskiem leniwca trójpalczastego jest las tropikalny, bogaty w gatunki roślin[14] i wilgotny. Zasiedla on lasy górskie i nizinne[11].
Pożywieniem tego zwierzęcia są liście drzew. Żyjąc w zróżnicowanym gatunkowo lesie, leniwiec trójpalczasty wykazuje daleko idącą specjalizację. Odżywia się mianowicie prawie wyłącznie liśćmi cekropki. Dodatkowo konsumować może liście Ceiba samamuma, Elizabetha paraensis i Hevea viridis[14]. Liście gryzie kołkowatymi zębami pozbawionymi szkliwa[19]. Spożyty pokarm trawi wolno, należąc do zwierząt o najwolniejszym trawieniu. W jego obszernym przewodzie pokarmowym liście ulegają powolnej fermentacji[14]. Po strawieniu leniwiec schodzi kilkadziesiąt metrów w dół, by oddać na ziemi stolec. Defekuje raz w tygodniu. Zachowanie takie wystawia go na niebezpieczeństwo polujących na dnie lasu drapieżników. Na ziemi porusza się on bowiem niezdarnie, raczej pełza na przedramionach, niż chodzi. Zejście z drzew kosztuje go też dużo energii. Zachowania takiego nie obserwuje się wśród innych nadrzewnych ssaków, które oddają stolec pod siebie, spadający następnie w dół z wysokości koron drzew. Leniwiec oddaje na dnie lasu niewielkie bobki, często w sumie o znacznej objętości, może zakopywać je w glebie. Symbiotyczne ćmy składają w stolcu jaja, podczas gdy leniwiec wraca do piętra koron drzew[19].
Występuje sympatrycznie z leniwcem pstrym[11].
O ile leniwiec trójpalczasty widywany jest rzadko, zdaje się występować pospolicie, osiągając duże zagęszczenie i stanowiąc istotny odsetek biomasy ssaków[14]. Całkowitej liczebności nie poznano. Szacunki zagęszczenia wynoszą od 1,7 leniwca na km² w Gujanie Francuskiej do 221 zwierząt na km² w Manaus w Brazylii. W jednym przypadku w Surinamie na powierzchni 7 ha znaleziono 130 osobników[11]. W Surinamie jest to najpospolitszy nielatający ssak. Ponadto jego zasięg występowania jest szeroki, obejmując obszary chronione. Zagraża mu niszczenie środowiska naturalnego przez człowieka, natomiast rzadko bywa on zjadany[14]. IUCN uznaje go za gatunek najmniejszej troski, nie podając istotnych zagrożeń. Jest tak klasyfikowany od 1996[11].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
