Kunów (gromada)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kunów – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
gromada | |||
1954–1973 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
29 września 1954 | ||
Data likwidacji |
1 stycznia 1973 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
| |||
brak współrzędnych |
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Kunów z siedzibą GRN w Kunowie (wówczas wsi) utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie opatowskim w woj. kieleckim, na mocy uchwały nr 13f/54 WRN w Kielcach z dnia 29 września 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Kunów, Udziców i kolonia Piaski (bez osiedla Zagroda Inwalidów) ze zniesionej gminy Kunów w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 25 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
1 stycznia 1959 do gromady Kunów przyłączono wieś Janik, kolonię Janik, osadę leśną Janik A i osiedle Zagroda Inwalidów ze zniesionej gromady Janik[8].
1 stycznia 1969 do gromady Kunów przyłączono obszary zniesionych gromad Nietulisko i Chocimów[9].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[10]. 1 stycznia 1973 reaktywowano gminę Kunów[11].