Księstwo Naksos
historyczne państwo Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Księstwo Naksos (także Księstwo Archipelagu, Księstwo Egejskie, wł. Ducato di Nasso, gr. Δουκάτον Νάξου) – księstwo utworzone przez Wenecjan na terenie archipelagu Cyklad, istniejące od czasów IV krucjaty do podboju osmańskiego w XVI wieku.
| 1207–1579 | |||
| |||
| Ustrój polityczny | |||
|---|---|---|---|
| Stolica | |||
| Data powstania |
1207 | ||
| Data likwidacji |
1579 | ||
| Władca | |||
| Język urzędowy | |||
| Religia dominująca | |||
 Księstwo Naksos, 1450 | |||
Położenie na mapie świata  | |||
| 37°06′N 25°22′E | |||
Już przed pierwszym upadkiem Cesarstwa Bizantyjskiego włoskie republiki miejskie były zainteresowane greckimi wyspami, zaś w Konstantynopolu istniały przedstawicielstwa handlowe miast-państw. Księstwo zostało utworzone w 1207 roku przez Marco I Sanudo, uczestnika IV krucjaty i siostrzeńca doży Wenecji, Enrico Dandolo. Sanudo wykorzystał chaos wywołany zdobyciem Konstantynopola przez krzyżowców i zajął wyspę Naksos bez zgody cesarza łacińskiego, który rościł sobie prawa do wszystkich ziem bizantyjskich.
Do 1210 roku trwał opór w niektórych rejonach wyspy i twierdzach, po jego złamaniu Sanudo rozpoczął podbijanie innych wysp archipelagu. Wyspę Naksos książę podzielił na 56 prowincji, które przydzielił swoim towarzyszom i zasłużonym. Wiele z nich cieszyło się szeroką autonomią i niezależnością, często tylko formalnie pozostając częścią księstwa. Sanudo podjął też odbudowę w mieście Naksos twierdzy i umocnień.
Sam Sanudo rządził przez 20 lat, do 1227 roku. W czasie swoich rządów ukształtował system, w którym miejscowa ludność grecka zachowywała swoje dotychczasowe przywileje i organizację społeczną w zamian za wierność wobec nowych władców. Książę Marco założył na Naksos arcybiskupstwo katolickie, jednak, w odróżnieniu od następców, nie próbował wprowadzać przymusowej konwersji na katolicyzm wśród ludności greckiej.
Za rządów Marco II Sanudo, większość wysp, z wyjątkiem Naksos i Paros została utracona na rzecz odnowionego Cesarstwa Bizantyjskiego. W 1317 roku Kompania Katalońska podbiła większość pozostałości Księstwa. W 1383 pod wodzą rodu Crispo wybuchło powstanie, które obaliło dynastię Sanudo.
W 1566 roku łacińscy władcy zostali usunięci przez osmańskiego sułtana Selima II, któremu wówczas płacili trybut. Sułtan ustanowił w księstwie swojego przedstawiciela, ostatniego księcia, portugalskiego Żyda, Józefa Nasi. Po jego śmierci, w 1579 roku, księstwo wcielono do Imperium osmańskiego.
Pomimo likwidacji księstwa aż do 1617 roku ród Gozzadini utrzymał władzę nad wyspą Sifnos, zaś do 1714 roku w rękach weneckich pozostała wyspa Tinos. Ostatnie weneckie porty na Peloponezie Osmanowie zdobyli w 1718 roku.
Po kilku latach tytuł księcia Naksos otrzymał Kacper Grazziani, jednak utracił go w 1619 roku, gdy został hospodarem Mołdawii.
Dynastia Sanudo
- Marco I Sanudo (1207–27)
- Angelo Sanudo (1227–62)
- Marco II Sanudo (1262–1303)
- Guglielmo I Sanudo (1303–23)
- Niccolò I Sanudo (1323–41)
- Giovanni I Sanudo (1341–62)
- Florencja Sanudo (1362–71)
- Niccolò II Sanudo (1364–71)
- Niccolò III dalle Carceri (1371–83)
Dynastia Crispo
- Francesco I Crispo (1383–97)
- Giacomo I Crispo (1397–1418)
- Giovanni II Crispo (1418–33)
- Giacomo II Crispo (1433–47)
- Gian Giacomo Crispo (1447–53)
- Guglielmo II Crispo (1453–63)
- Francesco II Crispo (1463-63)
- Giacomo III Crispo (1463–80)
- Giovanni III Crispo (1480–94)
- Francesco III Crispo (1500–11)
- Giovanni IV Crispo (1517–64)
- Giacomo IV Crispo (1564–66)
Okres późniejszy
- Józef Nasi (1566–79)
- Kacper Grazziani (?-1619)
- Ducal House of Crispo
- Ducal House of Crispo
- http://fmg.ac/Projects/MedLands/LATIN%20LORDSHIPS%20IN%20GREECE.htm
- Articles « Naxos » et « Paros » in Oxford Dictionary of Byzantium., Oxford U.P, 1991. Il n'y a pas de références pour « Cyclades » ou pour les autres îles.
- Charles A. Frazee, The Island Princes of Greece. The Dukes of the Archipelago., Adolf M. Hakkert, Amsterdam, 1988. ISBN 90-256-0948-1
- Paul Hetherington, The Greek Islands. Guide to the Byzantine and Medieval Buildings and their Art, Londres, 2001. ISBN 1-8999163-68-9
- Jean Longnon, L'Empire latin de Constantinople et la Principauté de Morée., Payot, 1949.
- Élisabeth Malamut, Les îles de l'Empire byzantin, VIIIe-XIIe siècles, Byzantina Sorbonensia 8, Paris, 1988. ISBN 2-85944-164-6
- George C. Miles, « Byzantium and the Arabs: Relations in Crete and the Aegean Area », in Dumbarton Oaks Papers, Vol. 18., 1964.
- J. Slot, Archipelagus Turbatus. Les Cyclades entre colonisation latine et occupation ottomane. c.1500-1718., Publications de l'Institut historique-archéologique néerlandais de Stamboul, 1982. ISBN 90-6258-051-3
- Stéphane Yerasimos, « Introduction » à J. Pitton de Tournefort Voyage d'un botaniste., Maspero, 1982. ISBN 2-7071-1324-7
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
