Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Książeczka walutowa – dokument, wydawany obywatelom PRL w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku, w którym rejestrowane były wszystkie zakupy walut zagranicznych oraz czeków podróżnych. Zakupy takie były ściśle reglamentowane i dopuszczalne jedynie wówczas, gdy obywatel otrzymał zezwolenie na wyjazd poza granice kraju[uwaga 1].
System kontroli dystrybucji zagranicznych środków płatniczych[uwaga 2] zmieniał się przez wszystkie lata po II wojnie światowej i zasadniczo był powoli i stopniowo łagodzony. Na przykład na początku lat 70. Polakom wyjeżdżającym do krajów Europy Zachodniej wolno było wykupić równowartość tylko 10 dolarów amerykańskich niezależnie od tego, dokąd i na jak długo wyjeżdżali[uwaga 3], w kolejnych latach limit ten podniesiono do 100, 110 i później do ok. 130 USD.
Wydanie książeczki walutowej, które trzeba było opłacić znaczkami skarbowymi[uwaga 4], odnotowywane było w dowodzie osobistym jej posiadacza[uwaga 5], fakt wypłacenia mu walut poświadczany był stemplem w paszporcie, a na polskiej granicy państwowej celnik potwierdzał w książeczce walutowej fakt wywozu zakupionych walut.
Zgubienie książeczki walutowej powodowało, że o nową można było się starać dopiero po dwóch latach od zgłoszenia utraty dokumentu, a o prawo zakupu walut wymienialnych na wyjazd do krajów kapitalistycznych lub Jugosławii można było się starać nie prędzej, niż po trzech latach od zgłoszenia.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.