Loading AI tools
Zestawienie obejmuje wykaz królów Judy i Izraela oraz lat ich panowania z zachowaniem tzw. chronologii średniej[1].
Po osiedleniu się w Kanaanie lud Izraela zachował ustrój plemienny. Najwyższą władzę mieli starsi rodu, arystokracja i walne zgromadzenie wojowników. W schyłkowym okresie wśród rozbitych plemiennie Hebrajczyków autorytetem cieszył się Samuel, rezydujący w Rama. Był kontynuatorem tradycji profetyczno-teokratycznej, wywodzącej się z czasów Mojżesza, zgodnie z którą królem narodu był Jahwe. Gdy pod koniec XI wieku p.n.e. pojawiła się potrzeba społeczno-polityczna, na króla został wybrany Saul[2]. Zjednoczone pod berłem królów królestwo Izraela przetrwało ponad osiemdziesiąt lat, rządzili nim kolejno:
Po śmierci Salomona jego następca, Roboam, zaprzepaścił szansę utrzymania jedności kraju, bowiem nie poszedł na ustępstwa w kwestii ulg podatkowych. W wyniku tego północna część państwa zjednoczyła się pod wodzą Jeroboama przeciwko Roboamowi i oddzieliła się od królestwa Judy, tworząc królestwo Izraela ze stolicą najpierw w Sychem, następnie w Samarii[5].
Izrael pod względem politycznym wykazywał mniej stabilności od państwa Judy. Panujący władcy zmieniali się na tronie często – w wyniku królobójstwa. Niekiedy oba państwa walczyły ze sobą, ale zdarzały się też sojusze i mariaże polityczne[6]. W odróżnieniu od Izraela system obejmowania tronu w królestwie Judy przetrwał od czasów Dawida. Władza przechodziła z ojca na syna i trwała w obrębie jednej dynastii (z wyjątkiem rządów Atalii). W związku z tym – politycznie rzecz ujmując – stabilność w królestwie była większa niż w Izraelu. Stąd też dość długie okresy sprawowania władzy przez poszczególnych przedstawicieli danej dynastii[7]. Państwo Izraela przestało istnieć wskutek podbojów Salmanasara V. Ostatni jego król, Ozeasz, został stracony, a mieszkańców przesiedlono w głąb Asyrii i Medii. Resztki miejscowej ludności przemieszały się z przybyszami, tworząc lud samarytański, uważany przez Żydów za nieczysty[8]. Z kolei królestwo Judy zostało podbite przez Babilończyków, rządzonych wówczas przez Nabuchodonozora II. Król judzki Jojakin wraz z poddanymi został deportowany, a tron objął jego stryj – Sedecjasz[9]. W 586 roku p.n.e. za bunt przeciwko Babilonii i spiskowanie z Egiptem Nabuchodonozor II zburzył Jerozolimę i obalił Sedecjasza, ustanawiając w Judei namiestnika[10].
Królowie Izraela (państwo północne)
- Jeroboam I (926–907)
- Nadab (907–906)
- Basza (906–883)
- Ela (883–882)
- Zimri (882)
- Omri (882–871)
- Achab (871–852)
- Ochozjasz (852–851)
- Joram (851–845)
- Jehu (845–818)
- Joachaz (818–802)
- Joasz (802–787)
- Jeroboam II (787–747)
- Zachariasz (747–746)
- Szallum (747–746)
- Menachem (746–737)[3]
- Pekachiasz (736–735)
- Pekach (734–733)
- Ozeasz (732–724)[11]
Królowie Judy (państwo południowe)
- Roboam (926–910)
- Abiasz (910–908)
- Asa (908–872)
- Jozafat (872–852)
- Joram (852–845)
- Ochozjasz (845–844)
- Atalia (845–839)
- Joasz (839–800)
- Amazjasz (800–785)
- Azariasz (785–747)
- Jotam (758–743)[11] – regent podczas panowania chorego na trąd Azariasza, od 747 roku p.n.e. – król[12]
- Achaz (742–725)
- Ezechiasz (725–697)
- Manasses (696–642)
- Amon (641–640)
- Jozjasz (639–609)
- Joachaz (609)
- Jojakim (608–598)
- Jojakin (598)
- Sedecjasz (598–587)[11]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
