Ezechiasz (król Judy)

Ezechiasz (hebr. ‏יְחִזְקִיָּ֫הוּ‎, Jechizekiahu; stgr. Ἐζεκίας) − król Judy w latach 716–687 p.n.e.^[1], syn Achaza i Abbijji. Jego panowanie opisują biblijne 2 Księga Królewska (rozdz. 18−20) i 2 Księga Kronik (29−32).

Ezechiasz

‏יְחִזְקִיָּ֫הוּ‎

Portret Ezechiasza
król Judy
Okres	od 716 p.n.e. do 687 p.n.e.
Poprzednik	Achaz
Następca	Manasses
Dane biograficzne
Dynastia	Dawidyci
Data i miejsce urodzenia	741 p.n.e. Jerozolima
Data i miejsce śmierci	687 p.n.e. Jerozolima
Ojciec	Achaz
Matka	Abijja
Żona	Chefsiba
Dzieci	Manasses

Panowanie

Prowadził roztropną politykę, polegającą na unikaniu niepewnych sojuszy przeciwko Asyrii. Wewnątrz kraju wprowadził reformy mające na celu zlikwidowanie wpływów asyryjskich. W czasie oblężenia Jerozolimy przez Sennacheryba (701 p.n.e.) nie zgodził się na poddanie miasta, lecz modlił się do Boga Jahwe^[2]. Wszystkie te działania nie zapobiegły jednak późniejszemu uzależnieniu Judy od Asyrii – późniejsi królowie byli wasalami Asyryjczyków.

Po jego śmierci rządy objął jego syn Manasses.

Zobacz też

• graniastosłup Sennacheryba