Konsulat RP w Pile

Konsulat RP w Pile (niem. Polnisches Konsulat in Schneidemühl) – polska placówka konsularna działająca w okresie międzywojennym w ówczesnym Schneidemühl.

Konsulat RP w Pile

Polnisches konsulat in Schneidemühl

budynek b. konsulatu w Pile (1934–1939)
Data utworzenia	1922
Data likwidacji	1939
Konsul	Tadeusz Drobniak
Zatrudnienie	10 (1928), 6 (1939)
Adres
Brauerstraße 7 (ul. Browarna 7) Schneidemühl (Piła)
Położenie na mapie Piły Konsulat RP w Pile
Położenie na mapie Polski Konsulat RP w Pile
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Konsulat RP w Pile
Położenie na mapie powiatu pilskiego Konsulat RP w Pile
53°09′05,8″N 16°44′37,3″E

Urząd konsularny w randze wicekonsulatu został powołany 1 września 1922 celem reprezentowania spraw polskich w niemieckiej prowincji Marchia Graniczna Poznań – Prusy Zachodnie (Grenzmark Posen-Westpreußen). W 1930 podniesiono rangę do konsulatu.

Konsulowie

• 1922–1928 – Stanisław Jan Aleksander Ptaszycki, konsul (1892–1940)
• 1928–1932 – dr Kazimierz Szwarcenberg-Czerny (1895–1975)
• 1932–1934^[1] – Jerzy Śmigielski, wicekonsul (1890–1953)
• 1934–1939 – dr Tadeusz Drobniak (1894–1979)

Siedziba

• pierwsza mieściła się w małym (12 łóżek) hotelu „Kaiserhof” przy Alte Bahnhofstraße 54 (obecnie ul. 14 Lutego) (1922), budynek nie istnieje
• kolejna w budynku b. lazaretu 129. pułku piechoty, przy Königstraße 37 (ul. Roosevelta) (1922–1928), w latach 1928–1945 umieszczono tam dom starców; po II wojnie światowej obiekt rozebrano,
• następna w budynku mieszkalnym z 1927 przy Bismarckstraße 16 (ul. Staromiejska) (1928–1934), zwanym „polskim korytarzem”,
• w dzielnicy Überbrück (obecnie Zamość) przy Brauerstraße 4 (ul. Browarnej) (1934–1935), budynek nie istnieje,
• w 1934 za sumę 65 tys. marek od Frantza Waltharta zakupiono przy tejże Brauerstraße 7 willę w stylu włoskim z lat 70. XIX wieku, która pełniła swą rolę urzędu konsularnego Polsce do 1939 (1935–1939); po II wojnie światowej budynek zajmował m.in. szpital polowy (1945–1947), następnie sądy – grodzki, a później rejonowy (1947–1994), zaś obecnie mieści się Muzeum Okręgowe w Pile (1997–).

Zobacz też

• Ambasada RP w Berlinie

Przypisy

1. Paweł Ceranka, Krzysztof Szczepanik (opr.): Urzędy konsularne Rzeczypospolitej Polskiej 1918-1945 : informator archiwalny, Ministerstwo Spraw Zagranicznych/Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych Warszawa 2020

Bibliografia

• Edward Kołodziej: Inwentarze akt konsulatów polskich w Niemczech 1918–1939, Instytut Śląski, Opole 1983, s. 119
• Henryk Chałupczak, Edward Kołodziej (opr.): Zjazdy i konferencje konsulów polskich w Niemczech, protokoły i sprawozdania, 1920–1939, Wydawn. Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 1999, s. 375, ISBN 83-227-1354-1
• Marek Masnyk, Ryszard Kaczmarek: Konsulaty na pograniczu polsko-niemieckim i polsko-czechosłowackim w latach 1918–1939, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2004, s. 206, ISBN 83-226-1334-2
• Wojciech Skóra: Polskie placówki konsularne w Niemczech we wrześniu 1939 roku, [w:] Z morza i Pomorza. Spojrzenie na wrzesień 1939. Polityka i wojna, Toruń 2011, s. 432-457, [w:]
• Marek Fijałkowski: Ulica Browarna, część II, w [w:]
• Marek Fijałkowski: Ulica Roosevelta, dawna Królewska, w [w:]
• Marek Fijałkowski: Ulica 14 Lutego, dawna Stara Dworcowa, w [w:]
• Marek Fijałkowski: Ulica Kilińskiego, dawna Moltkego, w [w:]