![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/de/Colonial_Africa_1913_map.svg/langpl-640px-Colonial_Africa_1913_map.svg.png&w=640&q=50)
Konferencja berlińska (1884–1885)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Konferencja berlińska, zwana także konferencją kongijską – zwołana na przełomie lat 1884–1885, poświęcona była ustaleniu podziałów terytorialnych przyszłych aneksji terytorialnych w Afryce. Na konferencji obecni byli przedstawiciele europejskich państw, które miały do tej pory posiadłości w Afryce, w tym Wielka Brytania, Francja, Niemcy, Portugalia, Włochy i Belgia.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/de/Colonial_Africa_1913_map.svg/640px-Colonial_Africa_1913_map.svg.png)
Belgia Francja Hiszpania Niemcy Portugalia Wielka Brytania Włochy Niepodległe państwa
Jednym z najważniejszych postanowień konferencji było ustanowienie obszaru dorzecza Kongo własnością króla belgijskiego Leopolda II oraz ustalenia dwustronne pomiędzy europejskimi państwami w zakresie podziałów terytorialnych na spornych obszarach[1].
Na konferencji postanowiono o granicach większości kolonii w Afryce. W późniejszych okresach władza na poszczególnych obszarach zmieniała się, lecz granice w większości przypadków pozostały takie, jakie wtedy wytyczono.
Akt końcowy z 26 lutego 1885 roku (rozdział 1, artykuł 6 oraz rozdział 2, artykuł 9) nakazywał znieść handel czarnymi niewolnikami[2], co powtórzyła konwencja zawarta w Brukseli 2 lipca 1890 roku[3].