Kmitowie herbu Szreniawa
polski ród szlachecki / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kmitowie – ród magnacki herbu Szreniawa.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/83/Zamek_w_Nowym_Wi%C5%9Bniczu_z_zachodu.jpg/640px-Zamek_w_Nowym_Wi%C5%9Bniczu_z_zachodu.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/34/Ruiny_zamku_w_Sobieniu_-_Andrzej_Grabowski.jpg/640px-Ruiny_zamku_w_Sobieniu_-_Andrzej_Grabowski.jpg)
Pierwsze wzmianki o Kmitach pochodzą z I poł. XIV wieku. Ród ten odziedziczył zamek w Nowym Wiśniczu, który posiadali do 1533 roku. W XVI wieku byli też właścicielami zamku w Mokrsku Górnym[1].
Pod koniec XIV wieku Kmitowie otrzymali też nadania ziemi na Pogórzu Przemyskim i w Bieszczadach. Za siedzibę obrali sobie zamek Sobień, a po jego zniszczeniu przez wojska węgierskie księcia Rakoczego przenieśli się do zamku w Lesku.
Kmitowie, lokując kolejne wsie, posuwali się w górę Sanu i jego dopływów. Już na początku XV w. posiadali m.in. Solinę i Rajskie, w połowie XV w. istniały Tworylne i Stuposiany, Zagórz, Jawornik Polski, a pod koniec XVI w. byli właścicielami około 60 bieszczadzkich wsi, w tym Wetliny, Berehów Górnych, Ustrzyk Górnych i Sianek.
Główna linia rodu wymarła w XVI wieku.